Ανακοίνωση εξέδωσε η Λαϊκή Συσπείρωση Κορδελιού – Ευόσμου με την οποία απαιτεί να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για την μονιμοποίηση των συμβασιούχων στους ΟΤΑ, ενώ παράλληλα προειδοποιεί να μην τολμήσει κανένας ελεγκτικό και κρατικός μηχανισμός να ποινικοποιήσει το μεροκάματό τους. Αναλυτικά η ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης είναι η παρακάτω:
«Η απόφαση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, που κρίνει «παράνομη» την παράταση των συμβάσεων εργαζομένων στους δήμους μέχρι το τέλος του 2017, είναι ένα ακόμα επεισόδιο στο «σίριαλ» της κοροϊδίας σε βάρος των συμβασιούχων, από τη σημερινή, τις προηγούμενες κυβερνήσεις, την ΚΕΔΕ και τους εκπροσώπους του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Η επέκταση των συμβάσεων μέχρι το τέλος του χρόνου νομοθετήθηκε από την κυβέρνηση σε μια προσπάθεια να ελιχθεί απέναντι στο δίκαιο αίτημα των συμβασιούχων για μόνιμη και σταθερή εργασία. Στόχος της κυβέρνησης δεν ήταν να απαντήσει στη χρόνια ομηρία χιλιάδων εργαζομένων, ούτε να περιορίσει την ευελιξία που γενικεύεται σε όλο τον κρατικό τομέα, αλλά να διαχειριστεί προβλήματα που οξύνονται στους δήμους λόγω της μεγάλης έλλειψης προσωπικού και να ανανεώσει τις προσδοκίες των συμβασιούχων ότι το αστικό κράτος, με μια «κυβέρνηση της αριστεράς», μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημά τους.
Τέτοιες αυταπάτες καλλιεργούσε και σαν αντιπολίτευση ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, επικαλούμενος άλλοτε τις ευρωπαϊκές Οδηγίες, άλλοτε προσωρινές δικαστικές αποφάσεις, άλλοτε τα κάλπικα κηρύγματα του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Πώς φτάσαμε όμως μέχρι εδώ; Η πρώτη προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν οι Δήμοι ως δούρειος ίππος για την επίθεση στις κατακτήσεις των εργαζομένων εμφανίστηκε την δεκαετία του 1990 με τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης τα οποία στήριξε και ψήφισε και ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ. Από τότε άρχισε η εργασία να αναφέρετε ως απασχόληση, για να καταλήξει σήμερα ο εργαζόμενος να αναφέρετε ως ωφελούμενος. Το 2001 το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ και ο τότε Συνασπισμός ψήφισαν διάταξη στο Σύνταγμα που απαγόρευε τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου. Θωράκισαν μ’ αυτόν τον τρόπο και συνταγματικά το σχεδιασμό της αστικής τάξης να μην αφήσει τίποτα όρθιο στις εργασιακές σχέσεις, διευρύνοντας την ευελιξία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Όταν, λίγα χρόνια μετά, χιλιάδες συμβασιούχοι ξεκίνησαν αγώνες για το δικαίωμα στη δουλειά, ο τότε ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τις δυνάμεις του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού, πρωτοστάτησε στην καλλιέργεια αυταπατών ότι η Οδηγία 70/1999 της ΕΕ υποχρεώνει τη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου και καλούσε τους συμβασιούχους σε μαζικές δικαστικές προσφυγές.
Όπως αποδείχτηκε όμως, βασική αρχή της κοινοτικής Οδηγίας ήταν «η αύξηση σε ένταση της απασχόλησης στο πλαίσιο της ανάπτυξης, κυρίως μέσω ελαστικότερης οργάνωσης της εργασίας», ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει επισημάνει πολλές φορές ότι «η Οδηγία δεν προβλέπει τη μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου».
Σήμερα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συνεχίζει να επικαλείται τη συγκεκριμένη Οδηγία, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση του προβλήματος των συμβασιούχων. Επιπλέον μιλά, γενικά και αόριστα, για νομοθετική πρωτοβουλία που θα αντιμετωπίσει τάχα το ζήτημα, υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι το Σύνταγμα που και η ίδια ψήφισε απαγορεύει τη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου.
Η Λαϊκή Συσπείρωση Κορδελιού Ευόσμου απαιτεί την άμεση παρέμβαση της κυβέρνησης για τη μονιμοποίηση των εργαζομένων, που δεν ήρθαν στους δήμους από κανένα παράθυρο, αλλά μέσα από τους δρόμους της μακροχρόνιας ανεργίας και από τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ. Ήρθαν ως συμβασιούχοι, γιατί η πολιτική διαδοχικά των κυβερνήσεων και των μνημονίων απαγόρευσε τις μόνιμες προσλήψεις εργατοτεχνικού προσωπικού στους δήμους από το 2011 με αποτέλεσμα οι υπηρεσίες καθαριότητας, να απογυμνώνονται, προετοιμάζοντας το έδαφος για την πλήρη ιδιωτικοποίησή τους.
Καλούμε, έστω και τώρα, με βάση και αυτές τις απαράδεκτες εξελίξεις, την κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της. Με νομοθετική παρέμβαση να μονιμοποιήσει τώρα το προσωπικό. Να μην διανοηθεί να αφήσει τους δήμους και τις υπηρεσίες καθαριότητας «γυμνούς» από προσωπικό και να αναλάβει τη χρηματοδότηση της μισθοδοσίας τους.
Καλούμε επίσης την κυβέρνηση, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και την πλειοψηφία της ΚΕΔΕ να μην διανοηθούν να ποινικοποιήσουν το μεροκάματο των εργαζομένων. Το δούλεψαν και δεν το έκλεψαν από κανέναν!
Με βάση και τα παραπάνω γεγονότα, επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά ότι το κύμα των αντιλαϊκών μέτρων κυβέρνησης – κεφαλαίου δεν αφήνει κανέναν αλώβητο.
Πρέπει εδώ και τώρα να δυναμώσει ο αγώνας των εργαζομένων, ανεξάρτητα από αντικείμενο και σχέση εργασίας, η συμμαχία τους με τα άλλα λαϊκά στρώματα. Να γίνει πιο ισχυρό εκείνο το ρεύμα στο κίνημα που παλεύει σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση για ανάκτηση των απωλειών, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, με προμετωπίδα την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών.»