Τις τελευταίες μέρες δόθηκε στη δημοσιότητα η απόφαση που ορίζει τους Δήμους της χώρας που θα αρχίσει από την επόμενη σχολική χρονιά να υλοποιείται η Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή.
Η εικόνα είναι αποκαλυπτική. Μόλις σε 15 από τους 38 Δήμους της Κεντρικής Μακεδονίας θα υλοποιηθεί η Δίχρονη για τη σχολική χρονιά 2018-2019! Οι συγκεκριμένοι Δήμοι καλύπτουν μόλις το 27% του πληθυσμού της περιφέρειας!
Η πλειοψηφία των μεγάλων δήμων της περιοχής, στα οποία συγκεντρώνεται και το μεγαλύτερο ποσοστό προνηπίων και νηπίων, είναι έξω από το σχεδιασμό της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και του υπ. Παιδείας. Χαρακτηριστικά, εκτός της Δίχρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής μένουν οι Δήμοι: Θεσσαλονίκης, Καλαμαριάς, Κορδελιού – Εύοσμου, Παύλου Μελά, Νεάπολης – Συκεών, Σερρών, Βέροιας, Πέλλας κ.ά.
Το μέτρο ήταν κολοβό ακόμα από τη συζήτηση στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής δεδομένο ότι η κυβέρνηση δεν προέβλεπε ούτε ένα ευρώ για κτιριακές υποδομές, απαραίτητους διορισμούς, χρηματοδότηση των σχολικών επιτροπών, μεταφορά μαθητών, ενώ ο ίδιος ο υπ. Παιδείας χαρακτήριζε το αίτημα για μονιμοποίηση των συμβασιούχων εκπαιδευτικών, άρα και νηπιαγωγών, ως μη ρεαλιστικό!
Επιπλέον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έχει δώσει συγκεκριμένα δείγματα γραφής για το πώς αντιλαμβάνεται την Προσχολική Αγωγή και με τη θεσμοθέτηση του ΠΔ 79/2018, το οποίο προβλέπει προώθηση συγχωνεύσεων (που οδηγούν στη δημιουργία πολυπληθών τμημάτων), συγκρότηση νηπιαγωγείων που καλύπτουν μεγάλες χωρικές ενότητες, υποχρεωτικές μετακινήσεις μαθητών.
Όλα τα παιδιά από τη βρεφική έως τη νηπιακή ηλικία πρέπει να έχουν θέση σε δημόσιες, δωρεάν δομές, είτε σε παιδικούς σταθμούς είτε σε νηπιαγωγεία με ευθύνη του κράτους, σαν μια παιδαγωγική και κοινωνική αναγκαιότητα που αφορά στην ανάπτυξη, εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση του παιδιού. Χωρίς voucher, χωρίς τροφεία, χωρίς χρήματα γονιών για να καλύψουν λειτουργικές δαπάνες, έξοδα, πολιτιστικές δράσεις. Είναι κοινωνική αναγκαιότητα κάθε παιδί να έχει θέση σε δομές Προσχολικής Αγωγής.
Η ευθύνη υλοποίησής της προσχολικής αγωγής ανήκει στην κυβέρνηση -και όχι στις διάφορες γνωμοδοτικές επιτροπές- που πρέπει να εξασφαλίζει την αναγκαία χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, όλες τις προϋποθέσεις ώστε να γίνει άμεσα πράξη, σε κατάλληλες κτιριακές υποδομές, μόνιμο προσωπικό (εκπαιδευτικό – βοηθητικό), υποδομές σίτισης και ξεκούρασης των παιδιών. Κοινωνική αναγκαιότητα είναι επίσης η ύπαρξη δημόσιων και δωρεάν παιδικών σταθμών για τις ηλικίες πριν τα τέσσερα (4) χρόνια.
Χρειάζεται να δυναμώσει ο αγώνας και το κοινό μέτωπο εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών για το δικαίωμα στη μόρφωση, για τη θεσμοθέτηση της Δίχρονης Υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής για όλα τα παιδιά, δημόσια και δωρεάν. Να δυναμώσει ο αγώνας για μόνιμους διορισμούς όλου του απαραίτητου προσωπικού και μονιμοποίηση των συμβασιούχων, για 15 παιδιά το ανώτερο σε κάθε τμήμα, ώστε να μπορεί η/ο νηπιαγωγός να επιτελέσει ουσιαστικά το παιδαγωγικό του έργο, για σύγχρονες ασφαλείς και λειτουργικές αίθουσες διδασκαλίες και βοηθητικούς χώρους, για δωρεάν σίτιση και ολοήμερο για όλα τα παιδιά.