Μια θαυμάσια και πολλή συγκινητική ημερίδα πραγματοποίησε ο Σύλλογος Ποντίων Ευόσμου «Παναγία Κρεμαστή» την Κυριακή 31 Μαρτίου στην αίθουσα «Μανώλης Αναγνωστάκης» του δημαρχείου της Θεσσαλονίκης με θέμα «Η προσφυγιά με τη ματιά ενός παιδιού». Η ημερίδα πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της εικαστικής έκθεσης πρωτότυπων εικαστικών έργων που πραγματοποιεί ο Σύλλογος από τις 22 Μαρτίου έως τις 5 Απριλίου στο φουαγιέ του δημαρχείου της Θεσσαλονίκης για τα 100 χρόνια από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου.
Οι επιστήμονες που συμμετείχαν στην ημερίδα ήταν καταπληκτικοί καθώς παρουσίασαν την προσφυγιά σ’ όλη της την σκληρότητα και τραγικότητα. Η προσφυγιά δυστυχώς δεν σταματάει στην γενοκτονία και στον ξεριζωμό. Οι τραγικές συνέπειες της προσφυγιάς συνεχίζονται και στον τόπο εγκατάστασης όπου οι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται ως υπάνθρωποι, ως κλέφτες, ως φορείς ασθενειών, ως σκουπίδια, όπου οι πρόσφυγες γίνονται αντικείμενα πάσης φύσεως εκμετάλλευσης. Ανατριχιαστικές αναφορές για τον τρόπο που βίωσαν οι Έλληνες του Πόντου και οι υπόλοιποι Μικρασιάτες την προσφυγιά στην Ελλάδα, για την εκμετάλλευση και τους εξευτελισμούς, για τις προσβολές και την απάνθρωπη αντιμετώπιση, ανατριχιαστική και η ομοιότητα της τραγωδίας της σημερινής προσφυγιάς με εκείνην των Ελλήνων του Πόντου.
Ο κύριος Κώστας Τζιάρας, ιστορικός, διδάκτορας του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ κράτησε καθηλωμένο τον κόσμο με την εισήγησή του που είχε τίτλο «Τώρα αυτοί είναι οι δικοί σου» αναφερόμενος στους πρόσφυγες στα πρώτα χρόνια. Δύσκολες κουβέντες και δύσκολες εικόνες. Η εκμετάλλευση και η διαπόμπευση των προσφύγων, που κανένας δεν τους ρώτησε για να τους ξεριζώσει, σ’ όλη τους την ακρότητα.
Ο κύριος Γιώργος Ευαγγελίδης, ιστορικός, εργαζόμενος στο Δίκτυο Επιτροπείας Ασυνόδευτων Ανηλίκων με τίτλο εισήγησης «Ασυνόδευτοι ανήλικοι πρόσφυγες και μετανάστες στην Ελλάδα του σήμερα. Δεδομένα και προκλήσεις διαχείρισης» έδωσε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για την εκμετάλλευση των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων. Ο κύριος Ευαγγελίδης στο τέλος της εισήγησής του δημιούργησε ρίγος καθώς διαβάζοντας τις αφηγήσεις δύο δεκαπεντάχρονων αγοριών προσφυγόπουλων που περιέγραφαν το πώς εγκατέλειψαν τις εστίες τους και τι υπέστησαν μέχρι να φτάσουν στην Ελλάδα, ολοκλήρωναν και τα δύο τις αφηγήσεις λέγοντας ότι υπέστησαν ξυλοδαρμούς και «δεν θέλω να πω άλλο» αναφερόμενα προφανώς στις σεξουαλικές κακοποιήσεις που δέχτηκαν από διακινητές.
Ο κύριος Νάσος Χαλκίδης, ζωγράφος και καθηγητής Μέσης Εκπαίδευσης ο οποίος είχε τον συντονισμό του εικαστικού μέρους της έκθεσης αναφέρθηκε στον ρόλο της τέχνης στην ανάδειξη των αιτιών που γεννούν την προσφυγιά. Ο κύριος Χαλκίδης συγκινήθηκε και συγκίνησε τους παραβρισκόμενους καθώς ολοκλήρωσε την ομιλία του λέγοντας πως δεν μπορεί στα μάτια των σημερινών προσφυγόπουλων να μη βλέπει τους προγόνους του.
Η ημερίδα ολοκληρώθηκε με τον κύριο Γιάννη Τερζίδη, καθηγητή Μέσης Εκπαίδευσης, συγγραφέα και διαπιστευμένο δάσκαλο της Ποντιακής Γλώσσας, ο οποίος μίλησε ως επί το πλείστον στα Ποντιακά, αναφερόμενος σε αφηγήσεις των παππούδων του με τους οποίους μεγάλωσε. Και ο κύριος Τερζίδης, συγκινημένος σε όλη του την ομιλία, τόνισε τα βάσανα που γνώρισαν οι Έλληνες του Πόντου κατά τον ερχομό τους στην Ελλάδα μέχρι να ενσωματωθούν στην κοινωνία. Ο κύριος Τερζίδης ολοκλήρωσε κι αυτός την ομιλία του λέγοντας ότι όποιος δεν βλέπει στα πρόσωπα των σημερινών προσφύγων και κυρίως των παιδιών, τους δικούς του ανθρώπους, δεν έχει ακούσει ιστορίες για όλα όσα έζησαν οι Έλληνες του Πόντου μετά τον ξεριζωμό.
Ήταν μια θαυμάσια ημερίδα, που έβαζε το προσφυγικό στην πραγματική του διάσταση, που απέδειξε ότι οι Πόντιοι είναι ανθρωπιστές και προοδευτικοί, που απέδειξε ότι οι Πόντιοι δεν ξέχασαν τα βάσανα των δικών τους προγόνων, την γενοκτονία, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά. Η ημερίδα αυτή φώναξε ότι οι Πόντιοι βλέπουν στα μάτια των σημερινών προσφύγων, των σημερινών προσφυγόπουλων, τα πρόσωπα των δικών τους προγόνων που έζησαν την προσφυγιά. Είναι συγκινημένος και ο γράφων για την ημερίδα του Συλλόγου Ποντίων Ευόσμου «Παναγία Κρεμαστή». Καθώς παρακολουθούσαμε την ημερίδα ήμασταν σίγουροι ότι στο χώρο βρίσκονταν και κάποιοι άλλοι Πόντιοι, οι οποίοι βάδισαν τραγουδώντας στον θάνατο και ήταν κι εκείνοι περήφανοι γιατί έχουν απογόνους που βλέπουν Ανθρώπους κι όχι καλούς και κακούς πρόσφυγες…
Δημήτρης Φωτιάδης