Μπροστά στην οργάνωση του αγώνα των εργαζομένων στο Μετρό Θεσσαλονίκης μπαίνει το Συνδικάτο Οικοδόμων, καθώς για άλλη μια φορά το έργο φαίνεται να βαλτώνει, ο λαός της Θεσσαλονίκης γίνεται θεατής του γνωστού σκηνικού αντιπαράθεσης για το ποιος φταίει και οι εργαζόμενοι καλούνται να «πληρώσουν τα σπασμένα».
Η ανάδοχος εταιρεία ΑΚΤΩΡ, με επιστολή της μέσα στον Ιούνη, κάνει λόγο για δυσμενείς συνέπειες τόσο στο χρονοδιάγραμμα του έργου όσο και στο κόστος για την υλοποίησή του και προειδοποιεί για διεκδίκηση αποζημιώσεων, αποδίδοντας την ευθύνη στην «Αττικό Μετρό» για καθυστερήσεις εγκρίσεων και σχολιασμών μελετών, αλλά και αναβολή διαγωνισμών για ανάθεση εννέα ηλεκτρομηχανολογικών και σιδηροδρομικών συστημάτων.
Με πρόσχημα τα παραπάνω, η ΑΚΤΩΡ έχει ξεκινήσει τις απολύσεις εργαζομένων από τα εργοτάξια, επικαλούμενη έλλειψη αντικειμένου εργασίας.
Μπροστά στη νέα επίθεση που δέχονται, μετά από κάλεσμα του Συνδικάτου Οικοδόμων, οι εργαζόμενοι στο εργοτάξιο του αμαξοστασίου στο Μετρό Θεσσαλονίκης την Τρίτη πραγματοποίησαν δίωρη στάση εργασίας και Γενική Συνέλευση και αποφάσισαν να προχωρήσουν σε 4ωρη στάση εργασίας και σε συγκέντρωση στο σκάμα της Αγίας Σοφίας, την Τετάρτη 24/7 στις 12.30 το μεσημέρι.
Απαιτούν: Να εγγυηθούν η κυβέρνηση, η «Αττικό Μετρό» και η ανάδοχος ΑΚΤΩΡ τη συνέχιση του έργου χωρίς απολύσεις και μειώσεις στα μεροκάματα. Υπογραφή κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κανένας εργαζόμενος κάτω από τα 45 ευρώ. Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στην εργασία.
Στο ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης της Τρίτης, μεταξύ άλλων σημειώνεται:
«Η εξέλιξη του έργου έρχεται να επιβεβαιώσει για ακόμα μια φορά τους στόχους του κεφαλαίου και την ανάπτυξη που ευαγγελίζονται. Αυτή η ανάπτυξη που μόνο στόχο έχει τη θωράκιση της κερδοφορίας και τους ανταγωνισμούς των κατασκευαστικών είναι που οδηγεί ένα έργο με μεγάλο αντικείμενο εργασίας να βαλτώνει, με τους ήδη κακοπληρωμένους εργαζόμενους να πετιούνται στην ανεργία, στην εκ περιτροπής εργασία, στην απληρωσιά.
Οι εξελίξεις αυτές έρχονται να εξυπηρετήσουν τη στρατηγική των κατασκευαστικών ομίλων για φθηνότερο εργατικό δυναμικό, μεγαλύτερη κρατική χρηματοδότηση και ευνοϊκότερο νομοθετικό πλαίσιο για την καλύτερη απόδοση των επενδύσεών τους.
(…) Οι εργαζόμενοι του έργου δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από αυτή την ανάπτυξη. Έχουν πείρα από την πορεία του έργου στα τόσα χρόνια της κατασκευής. Πρέπει να αξιοποιήσουμε αυτή την πείρα στην κατεύθυνση του δυναμώματος του αγώνα για διεκδίκηση σταθερής δουλειάς με δικαιώματα. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος που φέρνει αποτελέσματα στη ζωή των εργατών μέσα από τη μαζικοποίηση του Συνδικάτου, με Γενικές Συνελεύσεις μέσα στους χώρους δουλειάς, με οργάνωση κινητοποιήσεων σε αυτή την κατεύθυνση».