Όταν έχεις δήμαρχο γιατρό εν μέσω της πανδημίας του κοροναϊού, τότε έχεις τη χαρά να δεις το παρακάτω κείμενο να κυκλοφορεί από τον δήμαρχό σου με το τι πρέπει να κάνει η πολιτεία για να μην πεθάνει ο κόσμος:
«Ζούμε σε μία περίοδο δοκιμασίας της δημόσιας υγείας. Απαιτούνται -και σωστά- μέτρα σε πολλές κατευθύνσεις. Μέσα σε αυτά τα μέτρα είναι και αυτά του περιορισμού μετακίνησης, των ατομικών μέτρων προστασίας από τον ιό. Σωστά υπάρχει καταιγισμός από μηνύματα για ατομική πρόληψη, αλλά όλα αυτά δεν πρέπει να μας πάνε στην άλλη άκρη, να καλούμαστε εκτός από το να κλειστούμε σπίτι, να κλείσουμε και το μυαλό μας, το στόμα μας, να σιωπήσουμε. Να θεωρείται ένοχος ο λαός, ο ίδιος ο άρρωστος, επειδή το δημόσιο σύστημα Υγείας είναι ανεπαρκέστατο.
Με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, βγαίνουν στην επιφάνεια για ακόμα μία φορά μία σειρά αλήθειες που δεν μπορούμε να τις προσπεράσουμε. Για να δούμε μερικές από αυτές.
Ζήσαμε μία περίοδο απαξίωσης της έννοιας του δημόσιου και κοινωνικού αγαθού, που η Δημόσια Υγεία θεωρούνταν “κόστος” και οι εργαζόμενοι που θα έπρεπε να τη στελεχώσουν “έξοδο”.
Ταυτόχρονα με αυτά, διεξάγεται και η αντίστοιχη “πλύση εγκεφάλου” στους εργαζόμενους, συνολικά στα λαϊκά στρώματα, ώστε να πειστούν ότι είναι “μαξιμαλισμός” να ζητάμε πιο πολλά νοσοκομεία, μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που να επαρκούν για όλο τον πληθυσμό, πολιτική πρόληψης. Ο “εξορθολογισμός” της κρατικής πολιτικής στην Υγεία, λοιπόν, πέρασε μέσα από τη μείωση της χρηματοδότησης, το πάγωμα των προσλήψεων, την αποσάθρωση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας.
Η εξέλιξη της επιδημίας του νέου κορονοϊού έφερε πλήρως στο φως το πόσο ανύπαρκτη και υποτυπώδη δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) έχουμε.
Αναδείχτηκε ότι η προτροπή πως όσοι εμφανίζουν ήπια συμπτώματα θα πρέπει να παραμείνουν σπίτι τους και να συμβουλεύονται το γιατρό τους, ώστε να μη δημιουργείται συμφόρηση στα νοσοκομεία, δεν μπορεί να υποστηριχθεί από την ΠΦΥ. Έτσι, αναγκάζεται ο λαός να βάζει το χέρι στην τσέπη -αν έχει- για να βρει κάποια υποστήριξη.
Μόλις πριν από δύο μέρες (!!!) άρχισε στις μονάδες της ΠΦΥ η ενημέρωση για το πώς χρησιμοποιούνται τα Μέσα Ατομικής Προστασίας, τα οποία δεν υπάρχουν ακόμα, αλλά αναμένονται. Με την κατάσταση που επικρατεί στην ΠΦΥ, γίνεται κατανοητό το γιατί δεν της ανατέθηκε η εξέταση και λήψη επιχρίσματος για την ανίχνευση του κορονοϊού, πέραν του γεγονότος ότι δεν υπήρχαν αντιδραστήρια για την εξέταση. Αλήθεια, γιατί ένα διαγνωστικό τεστ για τον κορονοϊό να έχει τόσο μεγάλο κόστος; Αν δεν ήταν η αγορά, δεν θα ήταν πάμφθηνο; Αν γινόταν η εξέταση σε όσους είχαν συμπτώματα, θα ήταν πολύ πιο εύκολη η αντιμετώπιση και ο έλεγχος της διασποράς του κορονοϊού.
Ο όλος σχεδιασμός στον τομέα Πρόληψης, Προστασίας και Προαγωγής Υγείας – Ανάπτυξης των υπηρεσιών Δημόσιας Υγείας, πέραν των ωραίων εκθέσεων, έχει ως στόχο με ελάχιστους πόρους να δίνουν τις κατευθύνσεις και με ένα συνονθύλευμα φορέων να παρέχεται η ΠΦΥ από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τους επιχειρηματικούς ομίλους στην Υγεία, τους δήμους, τις ΜΚΟ.
Δυστυχώς, σε αυτές τις επιλογές έχουν σύμμαχο την πλειοψηφία στην Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων, οι οποίες θέλουν να αναλάβουν την αρμοδιότητα της ΠΦΥ οι δήμοι. Επιλογές που έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την πραγματικότητα που ζούμε σήμερα, η οποία δείχνει το πόσο επικίνδυνοι είναι αυτοί οι σχεδιασμοί.
Ήρθε σήμερα η ώρα -πιο έντονα απ’ ό,τι σε άλλες στιγμές- να αποδειχτεί στην πράξη αν η πολιτική που ακολουθείται επιβεβαιώνεται ή όχι, δυστυχώς μετρώντας παράλληλα θύματα, στη χώρα μας, αλλά και στην Ιταλία, στη Γαλλία, σε όλο τον κόσμο. Αποδεικνύεται ότι η Υγεία δεν μπορεί να αφεθεί στο έλεος του κέρδους, στους νόμους της αγοράς. Δεν μπορεί κανείς να κάνει ότι δεν βλέπει πως όπου υπήρχε ικανοποιητική δυνατότητα πρόσβασης του πληθυσμού σε επαρκείς υπηρεσίες περίθαλψης, η θνητότητα (θάνατοι επί % των νοσούντων) ήταν της τάξης του 0,3%, ενώ όπου δεν υπήρχε τέτοια πρόσβαση η θνητότητα ήταν υπερδεκαπλάσια, 3-5%.
Όταν, λοιπόν, η κυβέρνηση βάζει μπροστά την ατομική ευθύνη για τον περιορισμό της πανδημίας, αυτό είναι ένα το κρατούμενο και βλέπουμε ότι η πλειοψηφία του λαού αντιμετωπίζει με αίσθημα ευθύνης το θέμα της δημόσιας υγείας που περνάει η χώρα μας.
Το μείζον όμως ζήτημα είναι η ευθύνη του κράτους (μέσω των κάθε φορά κυβερνώντων) για την εξασφάλιση όλων των μέσων, ώστε να ενισχυθεί το δημόσιο σύστημα Υγείας. Αναρωτιόμαστε, γιατί δεν προσλαμβάνεται μόνιμο προσωπικό, γιατί επιμένει η κυβέρνηση με τους επικουρικούς, οι οποίοι μέχρι να εκπαιδευτούν, να έχουν την απαιτούμενη εμπειρία, θα φτάσει η ώρα να φύγουν; Είναι αντικειμενικό το 2020 να γίνεται έκκληση για εθελοντές στα νοσοκομεία μας, όταν είμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε αρκετούς επιστήμονες Υγείας και μάλιστα όταν έχουμε κατηγορηθεί πολλές φορές ότι “παράγουμε πολλούς επιστήμονες” και ότι “τα Πανεπιστήμιά μας βγάζουν πιο πολλούς γιατρούς από όσους μπορούμε να απορροφήσουμε”;
Θεωρούμε, επίσης, απαράδεκτο το 2020 η χώρα μας να μην μπορεί να εξασφαλίσει με ίδια μέσα το δημόσιο σύστημα Υγείας, να μην έχει άμεση πρόσβαση στα Μέσα Ατομικής Προστασίας (μάσκες, γάντια κλπ.), σε όλο τον αναγκαίο εξοπλισμό που χρειάζεται και να περιμένουμε να μας τροφοδοτήσει η Κίνα και η Ρωσία. Ο παγκόσμιος πληθυσμός να περιμένει φάρμακα και εμβόλια και τους επιχειρηματικούς ομίλους να ανταγωνίζονται ποιος πρώτος θα έχει την πατέντα του εμβολίου, του φαρμάκου που θα αντιμετωπίσει τον κορονοϊό.
Προσέχουμε τον εαυτό μας και τους γύρω μας, για να είμαστε όλοι παρόντες και δυνατοί, ώστε να διεκδικήσουμε και να οικοδομήσουμε το αύριο. Ένα αύριο που πρέπει να ανήκει σε όλη την κοινωνία και όχι σε όσους ζουν εις βάρος της».
Μην αγχώνεστε! Το παραπάνω κείμενο δεν είναι του δήμαρχου και γιατρού Κλεάνθη Μανδαλιανού. Τα παραπάνω είναι αποσπάσματα από κείμενο του δήμαρχου και γιατρού Πατρών Κώστα Πελετίδη. Στο δήμο μας το δημοτικό συμβούλιο παιδεύει αργοπορημένα ένα κείμενο για τη στελέχωση του Κέντρου Υγείας Ευόσμου και των Τοπικών Μονάδων Υγείας Κορδελιού και Ευόσμου, ενώ παράλληλα δημοτικοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας αναρτούν στα προφίλ τους στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης κείμενα υπεράσπισης του Υπουργείου Υγείας στο πρόσωπο του κυρίου Τσιόδρα. Θα τους πιστεύαμε ότι τον κύριο Τσιόδρα τον υπερασπίζουν ως επιστήμονα και όχι ως εκπρόσωπο του υπουργείου Υγείας αν στα προφίλ τους έγραφαν μια λέξη για τις υποστελεχωμένες Μονάδες Πρωτοβάθμιας Υγείας στο δήμο μας και ζητούσαν τη στελέχωσή τους αλλά δεν γράφουν τίποτα και όχι μόνο δεν γράφουν τίποτα γι’ αυτό αλλά δεν έχουν πάρει και καμία τέτοια πρωτοβουλία ως διοίκηση. Στο δήμο μας, αλλά δυστυχώς και σε άλλους δήμους, ο καβγάς γίνεται για το αν χρειάζονται ή δεν χρειάζονται απολυμάνσεις. Για το ότι χρειάζονται στελεχωμένες Μονάδες Πρωτοβάθμιας Υγείας ώστε να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία και ώστε να μην δίνεται η οδηγία σε όσους έχουν συμπτώματα να κλειστούν στο σπίτι αλλά να δίνεται οδηγία να πάνε στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα, καμία κουβέντα και κανένας καυγάς δεν έγιναν.
Τα πράγματα είναι σοβαρά. Στην Ιταλία και στην Ισπανία πεθαίνει κόσμος μαζικά. Στη Γερμανία αντίθετα, ενώ έχουν χιλιάδες κρούσματα, πεθαίνουν ελάχιστοι γιατί από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε ο κοροναϊός ενισχύουν συνεχώς το Σύστημα Υγείας τους, που έτσι κι αλλιώς είναι το καλύτερο στον κόσμο. Οι Γερμανοί προσλαμβάνουν ακόμα και Υγειονομικό προσωπικό που θα αποτελέσει την εφεδρεία σε περίπτωση που αρχίσουν να αρρωσταίνουν γιατροί και νοσηλευτές. Στην Ελλάδα έχουμε κλειστεί μέσα στα σπίτια και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παρακαλάμε τον Θεό να μην έρθει το κακό και σ’ εμάς γιατί αν θα έρθει θα μας βρει ως ανοχύρωτη πόλη, με μέλη διοικήσεων των δήμων να υπερασπίζουν αυτούς που άφησαν υποστελεχωμένη την Υγεία για να μας θερίσει ο κοροναϊός.
Χαρίλαος Ταπαρίδης