Καθώς περπατάς με τον doctor και συζητάς εκείνο το μεσογειακό «έξω καρδιά» της αναίδειας, του ενικού αριθμού με τον οποιονδήποτε, της ηλίθιας απολίτιστης μαγκιάς, της δήθεν οικειότητας με τον καθένα, ακούς το «συμμάζεμα» όλων αυτών σε μία κουβέντα: Τσομπάνοι! Για την ακρίβεια «τσσομπάνοι» με διπλό «σ» όπως ακούγεται στα ποντιακά και είναι πιο βαρύ! Το κρύψιμο του τσσομπάνου πίσω από το δήθεν «έξω καρδιά» σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, από τις τυπικές μέχρι τις ερωτικές σχέσεις, μέχρι τις κοινωνικές και τις πολιτικές σχέσεις. Τσσομπάνοι! Έτσι ακριβώς όπως το είπε ο γιατρός! Τσσομπάνοι που σηκώνονται στα δυο τα ποδάρια πάνω, κοιτάνε τα αποτέτοια τους και τα θαυμάζουν λέγοντας ότι κανένας άλλος δεν έχει σαν τα δικά τους! Τσσομπάνοι που κρύβουν ότι είναι τσσομπάνοι πίσω από το «έξω καρδιά»! Άντρες, γυναίκες. Καμαρώνουν σηκωμένοι στα δυο τους τα πόδια μπροστά στον καθρέφτη και γελάει μαζί τους ο Βιτσέντζος Κορνάρος καθώς δηλώνουν απόγονοί του…
Σ.