Επειδή ο δήμαρχος, της περιοχής του Βασιλείου της Δανιμαρκίας στην οποία διαμένω, διακατέχεται από αισθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, μου παραχώρησε, επειδή δεν είχα πού να μείνω, σπίτι για να μένω και αργότερα μου παραχώρησε επαγγελματικό χώρο για να βγάζω το ψωμί μου. Στο πέρασμα των χρόνων μου παραχώρησε και ένα οικόπεδο κοντά στη θάλασσα για να κάνω διακοπές στήνοντας σκηνή μέσα σ’ αυτό και μου έδωσε και ρεύμα και νερό για να κάνω τις διακοπές μου ανθρώπινα. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας ο δήμαρχος χρειάστηκε μια μικρή αποθήκη που είχα στην κατοχή μου, προκειμένου να τοποθετήσει εκεί κάποια πράγματα, τα οποία κανονικά θα τα τοποθετούσε είτε στο σπίτι που μου παραχώρησε και μένω είτε στον επαγγελματικό χώρο που μου παραχώρησε και βγάζω το ψωμί μου.
Με το πέρασμα των χρόνων και επειδή ήξερα την ανθρωπιά του δημάρχου, είπα να επωφεληθώ. Του ζήτησα λοιπόν να γράψει στο όνομά μου το σπίτι, πράγμα που έκανε. Λίγο αργότερα του ζήτησα να γράψει στο όνομά μου και τον επαγγελματικό χώρο, πράγμα που ξεκίνησε να κάνει ο δήμαρχος, αλλά η διαδικασία δεν ολοκληρώθηκε ακόμη για τεχνικούς λόγους. Όμως εγώ είχα πράγματα στο νου μου και η καθυστέρηση αυτή μου δημιουργούσε προβλήματα. Ήξερα ότι έπρεπε να κρατηθώ και να μην εκφράσω αυτά που είχα στο μυαλό μου, όχι γιατί πιστεύω πως δεν έχω δίκιο, αλλά επειδή φοβόμουν μήπως ο δήμαρχος δεν κατανοήσει πόσο δίκιο είχα. Αποφάσισα τελικά να πάω, γιατί ο δήμαρχος είναι λογικός άνθρωπος. Πήγα λοιπόν στο δήμαρχο και του εξήγησα ότι εγώ για την αποθήκη, που του έχω παραχωρήσει, πληρώνω φόρους και δεν γίνεται να πληρώνω φόρους για κάτι το οποίο εκμεταλλεύεται εκείνος, γι’ αυτό θα πρέπει να μου καταβάλει ενοίκιο και μάλιστα να μου καταβάλει και αναδρομικά όλα τα ενοίκια για τα χρόνια που χρησιμοποιεί την αποθήκη μου.
Όταν ξεκινούσα να πάω στον δήμαρχο, κάποιοι προσπάθησαν να με συγκρατήσουν, λέγοντάς μου ότι ο δήμαρχος μου έχει χαρίσει το σπίτι που μένω και επίσης πληρώνει κι εκείνος φόρους για τα ακίνητα που μου έχει παραχωρήσει και τα χρησιμοποιώ. Μου είπαν επίσης, για να με συγκρατήσουν και να μην πάω, ότι αν του πω κάτι τέτοιο θα με πετάξει έξω με τις κλωτσιές και αυτό θα είναι το λιγότερο αφού θα με διώξει από τον επαγγελματικό χώρο του και από το οικόπεδο που κάνω διακοπές, στο οποίο παρεμπιπτόντως, τσούκου τσούκου, έχτισα ολόκληρο σπίτι! Ο δήμαρχος όμως, παρά τις τρομοκρατικές προβλέψεις όσων είπαν ότι θα με πετάξει έξω, με κοίταξε σκεπτικός, κατανοώντας προφανώς το δίκαιο του αιτήματός μου, κούνησε το κεφάλι του συγκαταβατικά και είπε πως θα φροντίσει!
Εγώ το «θα φροντίσει» το εξέλαβα ως βούλησή του να μου καταβάλει ενοίκιο για την αποθήκη μου. Αυτοί που μου είχαν πει ότι θα με πετάξει έξω αν του πω τέτοιο πράγμα, πιστεύουν ότι το «θα φροντίσει» σημαίνει ακριβώς αυτό για το οποίο με είχαν προειδοποιήσει, ότι δηλαδή θα με πετάξει με τις κλωτσιές από τον επαγγελματικό χώρο και το παραθαλάσσιο οικόπεδο. Εκμυστηρεύτηκα σε ψυχίατρο τη σκέψη μου πως μου φαίνεται πολύ λογικό να μου καταβάλει ο δήμαρχος ενοίκιο για την αποθήκη και πιστεύω πως τελικά θα το κάνει κι ο ψυχίατρος μου απάντησε: «Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;»! Η σκέψη αυτής την κουβέντας του ψυχίατρου δεν λέει να μ’ αφήσει! Τι ήθελε να πει; Ότι θα είναι μεγαλύτερο ανέκδοτο κι από τον Τοτό η περίπτωση ο δήμαρχος να μου καταβάλει ενοίκιο για την αποθήκη;!
Κόυνερ