Παριστάνεις το δάσκαλο αλλά δεν είσαι, γιατί αν εσύ είσαι δάσκαλος εγώ είμαι εξωγήινος. Πρώτα απ’ όλα δεν τιμάς αυτά που με κόπο έμαθες, δεν τιμάς τους δασκάλους σου. Ο μαθητής πρέπει να παρακαλέσει για να του μάθεις το σπαθί, πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να κρατήσει το σπαθί, ότι θέλει να μάθει να χειρίζεται το σπαθί. Πού ακούστηκε ο δάσκαλος να παρακαλάει κάποιον να τον κάνει σπαθιστή;!
Και δεν είναι μόνο αυτό. Πες μου πού έμαθες να αφήνεις τους μαθητές σου να δείχνουν ασέβεια. Η ασέβεια δεν είναι στο πρόσωπό σου για να την καταπιείς. Η ασέβεια είναι στο σπαθί. Πες μου πότε σκέφτηκες να δείξεις ασέβεια στους δασκάλους σου; Πέρασε ποτέ τέτοιο πράγμα από το μυαλό σου; Ούτε κατά διάνοια; Τότε γιατί επιτρέπεις στους μαθητές σου τέτοιες συμπεριφορές;
Θα μου επιτρέψεις δάσκαλε, αλλά αν εσύ είσαι ακόμη δάσκαλος εγώ είμαι εξωγήινος. Δεν το λέω αυτό από ασέβεια. Ούτε και τώρα δεν θα τολμούσα να σκεφτώ ότι μπορώ να σε αντιμετωπίσω. Δεν αμφιβάλω για τις ικανότητές σου, άλλωστε εσύ μου έμαθες το σπαθί. Ούτε σου κρατάω κακία γιατί εμένα με πίεσες. Ίσα ίσα έγινα σπαθιστής γιατί με πίεσες. Δεν καταλαβαίνω τις εκπτώσεις που κάνεις τώρα. Δεν είσαι ο δάσκαλος που ήξερα. Αν δεν ήσουν σπαθιστής, θα έλεγα απλά ότι σαμψάλεψες και ότι θα πρέπει να σε αντιμετωπίζουμε ως γραφικό.
Όμως είσαι ακόμη σπαθιστής και δεν τιμάς καθόλου το σπαθί σου με τη στάση σου. Η ασέβεια στο δάσκαλο είναι θανάσιμο αμάρτημα που βαραίνει όχι μόνο τον μαθητή αλλά και τον ίδιο τον δάσκαλο. Εσύ δυστυχώς πλέον καλλιεργείς την ασέβεια, δημιουργώντας μαθητές που όχι μόνο αρνούνται να πληρώσουν το τίμημα της ασέβειας, αλλά αισθάνονται, αν όχι περήφανοι, τουλάχιστον καλά για την ασέβειά τους απέναντι στον δάσκαλο.
Και μόνο γι’ αυτό έπαψες να είσαι δάσκαλος. Το σπαθί δεν βρίσκεται πλέον στα χέρια ενός δασκάλου, αλλά ενός θαυματοποιού, ενός κλόουν του τσίρκο. Ακόμη βέβαια το σπαθί το χειρίζεσαι άψογα. Κάνε λοιπόν μια μεγάλη χάρη στην κοινωνία, αλλά πάνω απ’ όλα σ’ εσένα τον ίδιο και στρέψε το σπαθί στον εαυτό σου. Δεν σου αξίζει να κάνεις τον κλόουν, δεν αξίζει και στο σπαθί σου. Δώσε επιτέλους τέλος σ’ αυτόν τον κατήφορο.
Κ. Νότνολ