Καθώς πρωί πρωί η ατμόσφαιρα για μια ακόμα μέρα βρομοκοπούσε διαβάζεις ότι «Η Ελληνικά Πετρέλαια κατεδάφισε τις τέσσερις πρώτες δεξαμενές…» και χαίρεσαι καθώς είναι προφανές ότι η Ελληνικά Πετρέλαια ετοιμάζεται για μετεγκατάσταση.
Από την άλλη δεν υπήρχε καμία τέτοια πληροφορία. Πώς είναι δυνατόν να γκρεμίζει η Ελληνικά Πετρέλαια δεξαμενές της χωρίς να έχει ακουστεί τίποτα; Διαβάζεις τελικά ολόκληρο τον τίτλο και σου περνάει η χαρά: «Η Ελληνικά Πετρέλαια κατεδάφισε τις τέσσερις πρώτες δεξαμενές στη Λάρνακα».
Συνεχίζεις την ανάγνωση του άρθρου στο site «energypress.gr».
«Τηρώντας όλα τα πρωτόκολλα ασφάλειας και περιβαλλοντικά ζητήματα που προκύπτουν κατά τη διαδικασία, η εταιρεία προχώρησε στην κατεδάφιση των τεσσάρων πρώτων εκ των 22 δεξαμενών της που βρίσκονται στο παραλιακό μέτωπο της Λάρνακας» και παρακάτω «Η ΕΛΠΕ τηρεί τις υποσχέσεις της δίνοντας καθαρό ορίζοντα για την περιβαλλοντική αναβάθμιση και οικονομική ανάπτυξη της πόλης της Λάρνακας, μεταφέρεται στις νέες υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις της στο Βασιλικό».
Τελικά η μετεγκατάσταση της βιομηχανίας δεν είναι και τόσο ανέφικτη. Τελικά μπορεί να γίνει. Βέβαια είναι άλλο να μεταφερθούν 22 δεξαμενές κι άλλο να μεταφερθεί ολόκληρη βιομηχανική εγκατάσταση. Σίγουρα όμως το να παρθούν μέτρα σε υφιστάμενη βιομηχανική εγκατάσταση ώστε να μην ρυπαίνεται μια περιοχή ή να μην βρωμάει μια περιοχή ή και να μην ρυπαίνεται και να μην βρωμάει μια περιοχή, μάλλον κοστίζει πιο φθηνά από μία μετεγκατάσταση! Μάλλον δηλαδή το πρόβλημα είναι των τοπικών κοινωνιών και όχι της βιομηχανίας. Δηλαδή, αν κάποια τοπική κοινωνία πιέσει για λύσεις αυτές θα δοθούν, ενώ αν κάποια τοπική κοινωνία δηλώνει ευχαριστημένη και δεν διεκδικεί λύσεις, γιατί τελικά αυτές να δοθούν;
Χαρίλαος Ταπαρίδης