… ή τα τζάκια που ρυπαίνουν τη Δυτική Θεσσαλονίκη!
Σε μια περίοδο που οι δήμοι αποτελούν το μακρύ χέρι της κυβέρνησης, μέσα από το οποίο υλοποιούνται μια σειρά αντιλαϊκών μέτρων, η διοίκηση του Δήμου Κορδελιού- Εύοσμου θα πρέπει να διαλέξει: Ή να συνεχίσει να ακολουθεί το δρόμο εκείνο που ταυτίζεται με τις επιλογές της κεντρικής πολιτικής των κυβερνήσεων και να λειτουργεί σαν διαχειριστής, σαν πολιτικός «τοποτηρητής» της εκάστοτε κυβέρνησης ή να βρίσκεται εκεί πού οφείλει να βρίσκεται κάθε δήμαρχος και κάθε δημοτικός σύμβουλος, δίπλα στο λαό, στους δημότες που έχουν ανάγκη, σε όλους αυτούς που η αντιλαϊκή πολιτική κυβερνήσεων-ΕΕ τους έχει καταδικάσει στην ανεργία, την ανέχεια και τη φτώχεια και που θέλει τους δήμους, προνομιακό πεδίο κερδοφορίας του Κεφαλαίου.
Αντί να διεκδικήσει χρηματοδότηση από την κεντρική εξουσία για τις ανάγκες των κατοίκων του Δήμου, για τις υπηρεσίες και την καλή λειτουργία τους, για τις κοινωνικές δομές που υπολειτουργούν, διαλύει τις αντίστοιχες υπηρεσίες, υπακούοντας πειθήνια στην κεντρική εξουσία και στις πολιτικές που έχουν οδηγήσει στην απαξίωση και την εξαφάνιση του κοινωνικού χαρακτήρα της τοπικής αυτοδιοίκησης και καταφεύγει σε πρόθυμους χορηγούς, όπως η πολυεθνική «COCA COLA» των χιλιάδων απολυμένων, για να διαμορφώσει αυλές και να βάψει σχολεία. Πρόθυμους χορηγούς όπως τον «καλό μας γείτονα», τα «ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ» που «φροντίζει» νυχθημερόν για την υγεία μας, δίνοντας του την άδεια να ανακατασκευάσει παιδικές χαρές και να μοιράσει τρόφιμα!!! Όλα αυτά που είναι κοινωνικά αγαθά και κρατική υποχρέωση, δεν μπορούν να αποτελούν «προσφορά ελεημοσύνης» επιχειρηματικών ομίλων.
Την ώρα που ο στρατός των ανέργων αυξάνεται με δραματικούς ρυθμούς, την ώρα που χιλιάδες νοικοκυριά μένουν χωρίς θέρμανση, λόγω οικονομικής αδυναμίας και ανέχειας, την ώρα που η ατμοσφαιρική ρύπανση θερίζει στην Δυτική Θεσσαλονίκη, επιχειρηματικοί όμιλοι, κάτω από τη σκέπη της τοπικής διοίκησης, επιδεικνύουν «φιλανθρωπικό» πρόσωπο, προσφέροντας κάποιες χορηγίες.
Οι στοιχειώδεις, υποχρεώσεις του κράτους και της τοπικής διοίκησης, μεταφέρονται στην «αγαθοεργία» και στο «ενδιαφέρον», κάποιων χορηγών – που συνήθως δεν το κάνουν για την ψυχή της μάνας τους αλλά γιατί προσδοκούν τουλάχιστον κάποιες φοροαπαλλαγές και, βέβαια, την ανάλογη προβολή και διαφήμιση, μέσω της λεγόμενης Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης. Διότι αυτό το «ενδιαφέρον» δεν είναι τίποτα περισσότερο από το γνωστό «φρούτο» της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, δηλαδή του μηχανισμού των εταιρειών που έχει σαν στόχο την εξυπηρέτηση της περιβόητης «ανταγωνιστικότητας» του κεφαλαίου από τη μια και τη φιλοτέχνηση του «κοινωνικού προφίλ» τους από την άλλη. «Κοινωνικό προφίλ» που φυσικά κρύβει απ’ άλλο δρόμο και τη στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά και το γεγονός ότι στο έδαφος της υποχρηματοδότησης και με τη μάσκα της «φιλανθρωπίας», το καπιταλιστικό κράτος και οι εκάστοτε κυβερνήσεις ανοίγουν το δρόμο σε νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο (αντίστοιχα παραδείγματα υπάρχουν και σε Υγεία, Παιδεία, Αθλητισμό).
Καλλιεργώντας έτσι και την αντίστοιχη συνείδηση στους εργαζόμενους ότι είναι «δικαιολογημένο» οι κάθε φορά «φιλάνθρωποι» να καλύπτουν βασικές κοινωνικές ανάγκες που δεν μπορεί τάχα το κράτος. Γι’ αυτό και η λεγόμενη Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη (ΕΚΕ) αποτελεί σταθερή τακτική των επιχειρηματικών ομίλων, που υπηρετεί τους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου ήδη από τη Σύνοδο της Λισαβόνας, το 2000: Ανταγωνιστικότητα του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και παράλληλα η επίτευξη κοινωνικής συναίνεσης. Κι αυτό, μάλιστα, παρουσιάζεται σαν «αναγκαιότητα της εποχής». Αναγκαιότητα για το κεφάλαιο φυσικά, για να γίνει πιο «ανταγωνιστικό», για να αυξηθεί άμεσα και μακροπρόθεσμα η κερδοφορία του και το κύρος των καπιταλιστών στα λαϊκά στρώματα. Σε αυτή τους την προσπάθεια οι επιχειρήσεις δεν είναι μόνες.
Σύμμαχοί τους είναι οι κυβερνήσεις, η ΕΕ, οι διοικήσεις των δήμων, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις κ.λπ. Η κίνηση της «φιλοδωρίας» και η «επίθεση» φιλανθρωπίας και χορηγιών των ΕΛ.ΠΕ. δεν είναι τίποτε άλλο παρά απόδειξη ότι το κεφάλαιο επιχειρεί όχι μόνο να επιδείξει «καλό πρόσωπο» στους εκμεταλλευόμενους, ώστε να «χωνευτεί» καλύτερα η εκμετάλλευση, αλλά και να το κάνει με όρους ακόμη μεγαλύτερης διείσδυσής του σε κάθε πτυχή του κοινωνικού γίγνεσθαι, με όρους κέρδους . Είχε προηγηθεί ανάμεσα σε άλλα η παρόμοια βοήθεια της διοίκησης στην “Coca Cola” των απολυμένων, να διεισδύσει στην επισκευή των σχολείων μέσα από το γνωστό διαγωνισμό “το σχολείο που θέλεις είναι στο χέρι σου” τον Ιούλη που μας πέρασε.
Δεν προξενεί εντύπωση η χαρά της διοίκησης του Δήμου, όταν είναι γνωστό ότι έχει εγκαταλείψει κάθε λογική διεκδίκησης από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Εντύπωση θα προκαλούσε αν η διοίκηση κατήγγειλε ότι συγκεκριμένοι φορείς, πολυεθνικές, αλλά και ιδρύματα που λειτουργούν ως think tanks για πολυεθνικές, είναι υπεύθυνα για τη φτώχεια, την ανεργία, το χτύπημα των δικαιωμάτων του λαού και των εργαζομένων. Αν τους πέταγε στα μούτρα την “προσφορά” και καλούσε το λαό του Δήμου σε αγώνα πολιτικό, σε αγώνα που θα στοχεύει να γίνει ο λαός ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει – και όχι να παρουσιάζεται ως “κοινωνικό έργο” η ζητιανιά των δήμων, στους κλέφτες του παραγόμενου πλούτου και να διαφημίζονται ως “φιλάνθρωποι” οργανισμοί ταγμένοι στην καπιταλιστική κερδοφορία και τη συντριβή λαϊκών δικαιωμάτων.
Ο λαός πρέπει :
- Να απορρίψει συνολικά τη λογική των χορηγιών που καλλιεργεί η κρατική και τοπική διοίκηση σε συνεργασία με τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Είναι πρόκληση και κοροϊδία να μας πετάνε στα μούτρα ένα ξεροκόμματο αυτοί που μας στερούν τα δικαιώματά μας στη δουλειά, τη μόρφωση και τη ζωή.
- Να αντισταθεί στην “εύκολη λύση” των χορηγών-σωτήρων που υποκαθιστούν την ευθύνη και την υποχρέωση της πολιτείας και συνιστούν το δούρειο ίππο για την άλωση της δημόσιας εκπαίδευσης και της κοινωνικής πρόνοιας.
- Να εντείνει την πάλη του και να απαιτήσει από το κράτος την εξασφάλιση όλων των αναγκαίων όρων για τη λειτουργία των δήμων και των κοινωνικών δομών αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Τα βρώμικα “δώρα” τους στάζουν αίμα, ανεργία, αρρώστιες, εξαθλίωση, υποβάθμιση της ζωής μας και αν το καλοεξετάσουμε, προέρχονται από δολοφονημένους λαούς, από δολοφονημένα παιδιά. Δεν έχουν καμιά δουλειά στους Δήμους στις κοινωνικές δομές, στα σχολεία μας. Όποιος αποδέχεται τέτοιες χορηγίες πρέπει και θα είναι υπόλογος στη συνείδηση του λαού μας.
Κάπως έτσι δημιουργείται το «κίνημα των νέων εθνικών ευεργετών » και βέβαια πάντα θα υπάρχει το άγριο χαράτσωμα των λαϊκών στρωμάτων στην ώρα της ανάγκης – αντίθετα με τα κέρδη των ευεργετών τα οποία χαίρουν άκρας υγείας… Η δράση τους οδηγεί στη διαμόρφωση μηχανισμών ενσωμάτωσης και αδρανοποίησης των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, συμφιλίωσής τους με τη φτώχεια, στην αντίληψη ότι πρέπει να στρατευτούν στη διαχείριση της φτώχειας και των συνεπειών της κρίσης, να παραιτηθούν από την αντίσταση, την ανυπακοή, την αντεπίθεση, την ταξική αλληλεγγύη.
Σαν επιμύθιο:
Αφορμή γι αυτό το κείμενο στάθηκε η διανομή τροφίμων που έγινε από την τράπεζα τροφίμων του Δήμου Κορδελιού – Ευόσμου, και δημοσιεύτηκε σε ιστοσελίδα της ομάδας εργασίας της τράπεζας τροφίμων του δήμου Κορδελιού-Ευόσμου, (σ.σ. εργαζόμενοι;!!!) με φωτογραφία διαφήμιση της εταιρίας και με το παρακάτω κείμενο σαν λεζάντα: «Η υπομονή , η κατανόηση , η ψυχραιμία και η υπέρμετρη προσπάθεια των εργαζομένων της Τράπεζας Τροφίμων και των εθελοντών της – πρώην εργαζομένων πεντάμηνων συμβάσεων- (σ.σ. άνεργοι!!!!) ήταν τα χαρακτηριστικά που κυριάρχησαν σήμερα στο χώρο μας και εξυπηρετήθηκαν 93 οικογένειες συμπολιτών μας με παιδιά. Στηρίχθηκαν λαμβάνοντας τρόφιμα και προϊόντα πρώτης ανάγκης που παρέχονται με χορηγία των Ελληνικών Πετρελαίων. Η ομάδα εργασίας θα συνεχίσει το έργο της με σταθερότητα και εκτιμώντας πάντα την πολύτιμη βοήθεια των εθελοντών-φίλων της Τράπεζας.»
Ο εθελοντισμός που υποκαθιστά τη διεκδίκηση από το κράτος, μυρίζει απλήρωτη εργατική δύναμη.
Σ.Α.Μ.
Το «Βήμα του Δημότη» είναι στήλη από την οποία μπορούν να εκφραστούν οι δημότες. Τα επώνυμα άρθρα στη στήλη αυτή δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκην και τις απόψεις της «Αγκίδας».