Ξεκινάμε ν’ ανεβούμε στο βουνό και πριν φτάσουμε στο δασικό δρόμο παθαίνουμε λάστιχο! Γ@μώ τον Σωτήρη λέω! Είκοσι λεπτά καθυστέρηση για ν’ αλλάξουμε το λάστιχο!
Μπαίνουμε στον δασικό δρόμο και μετά από ένα χιλιόμετρο βρίσκουμε ένα δέντρο πεσμένο μέσα στο δρόμο! Άι σιχτίρ Σωτήρη λέω! Μισή ώρα για να κόψουμε μερικά κλαδιά, ώστε να περάσει το τζιπ!
Φτάνουμε στο καταφύγιο για ν’ αφήσουμε το τζιπ και να ξεκινήσουμε την ανάβαση, το καταφύγιο καμένο! Ύπαγε οπίσω μου Σωτήρη λέω!
Ξεκινάμε την ανάβαση, αλλά συναντάμε κατολίσθηση και το μονοπάτι κομμένο! Αδύνατον να περάσουμε! Ε άι στον κόρακα Σωτήρη λέω!
Επιστρέφοντας γλιστράω και κατρακυλάω στην πλαγιά! Τρέχουν, με προλαβαίνουν, με σηκώνουν! Ο Σωτήρης φταίει λέω!
Φτάνουμε στο καταφύγιο! Από το τζιπ λείπουν οι ρόδες! Καταραμένε Σωτήρη φωνάζω με οργή!
Οι υπόλοιποι εξαγριωμένοι ρωτούν να μάθουν ποιος είναι επιτέλους αυτός ο Σωτήρης που ευθύνεται διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Ο διάβολος, τους απαντώ! Ο διάβολος με σάρκα και οστά, που ήρθε ντυμένος διευθυντής τεχνικών υπηρεσιών! Καθώς λέω αυτές τις τελευταίες κουβέντες σύννεφα σκεπάζουν τον καταγάλανο ουρανό και ξεσπάει καταιγίδα! Αρχίζουν να σταυροκοπιούνται όλοι μαζί! Ο Σωτήρης, ο Σωτήρης φωνάζουν όλοι μαζί και τρέχουν να γλιτώσουν από τους κεραυνούς που ρίχνει ο καταραμένος για να ξεκάνει τους ανθρώπους!
Χαρίδημος Πένσας