Στην έδρα του Συλλόγου Ποντίων Ευόσμου «Παναγία Κρεμαστή» βρέθηκε η «Αγκίδα» προκειμένου να συζητήσει με μέλη του Δ.Σ. για τον σύλλογο, τα προβλήματά του, τις δράσεις του και τον σχεδιασμό που έχει ο σύλλογος για το προσεχές διάστημα.
Αγκίδα: Βρισκόμαστε στην έδρα του παλιότερου πολιτιστικού συλλόγου του Ευόσμου, στην έδρα του Συλλόγου Ποντίων Ευόσμου «Παναγία Κρεμαστή» μαζί με την πρόεδρο του συλλόγου κυρία Κερογλίδου Θεοδώρα, τη Γενική Γραμματέα του Συλλόγου κυρία Μουστακίδου Ελένη, την υπεύθυνη καλλιτεχνικού κυρία Βαρυτιμιάδου Γιώτα και το μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής κυρία Αϊνδελή Μαρία. Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου είναι νέο. Υπήρχε προηγούμενη διοικητική εμπειρία;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Από τα παρόντα στη συνέντευξη μέλη του Δ.Σ. διοικητική εμπειρία στο σύλλογο είχα μόνο εγώ. Από το τωρινό Δ.Σ. διοικητική εμπειρία είχε ο Θωμάς Μπαϊραχτάρης και Σεριάδου Παρθένα.
Βαρυτιμιάδου Γιώτα: Στο παρελθόν ήμουν μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου του χωριού μου και μάλιστα δραστηριοποιούμουν έντονα σ’ εκείνον.
Μουστακίδου Ελένη: Δεν ήμουν ποτέ μέλος Δ.Σ. συλλόγου.
Αγκίδα: Άρα κυρία Βαρυτιμιάδου γνωρίζεται πολύ καλά τις απαιτήσεις ενός συλλόγου…
Βαρυτιμιάδου Γιώτα: Βέβαια.
Αγκίδα: Δραστηριοποιείστε καιρό στον Σύλλογο Ποντίων Ευόσμου «Παναγία Κρεμαστή» κυρία Βαρυτιμιάδου. Για ποιο λόγο δεν υπήρξατε νωρίτερα μέλος του Δ.Σ.
Βαρυτιμιάδου Γιώτα: Λόγω των παιδιών, των οικογενειακών υποχρεώσεων.
Αγκίδα: Για εσάς κυρία Μουστακίδου είναι η πρώτη φορά σε Διοικητικό Συμβούλιο συλλόγου. Πως σας φαίνεται αυτή η πρώτη σας εμπειρία σε Δ.Σ. συλλόγου;
Μουστακίδου Ελένη: Βαριά.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Δεν φάνηκε έτσι. Δραστηριοποιήθηκε έντονα σαν να είχε εμπειρία και ανταπεξήλθε με το παραπάνω.
Μουστακίδου Ελένη: Τελικά πιστεύω κι εγώ ότι έτσι έγινε.
Αγκίδα: Πράγμα που σημαίνει ότι τελικά σας άρεσε αυτή η ενασχόλησή σας με τα διοικητικά;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Το ζήτημα πρέπει να τεθεί αλλιώς και να ειπωθεί ότι κακώς δεν είχε ασχοληθεί τόσα χρόνια. Εγώ σ’ αυτό έχω καταλήξει. Είναι από τους ανθρώπους που έπρεπε να ασχοληθούν και δεν το έκανε.
Αγκίδα: Να θέσουμε αλλιώς το ζήτημα στην κυρία Μουστακίδου. Ήταν θετική η εμπειρία σας από την ενασχόλησή σας με τα διοικητικά του συλλόγου;
Μουστακίδου Ελένη: Ναι ήταν θετική. Ήταν λίγο πιεστική γιατί ήταν η πρώτη φορά και έπρεπε να τα μάθω όλα. Είναι πολύς ο χρόνος που πρέπει να αφιερωθεί στο σύλλογο και δεν είχα υπολογίσει ότι πρέπει να τον αφιερώσω, πράγμα που σημαίνει ότι αφήνεις πίσω άλλα πράγματα. Αυτά δεν τα είχα στο μυαλό μου. Εγώ πίστευα ότι θα αφιερώσω στο σύλλογο κάποιες ώρες από τον ελεύθερό μου χρόνο. Δεν πίστευα ότι θα είναι τελικά τόσες πολλές οι ώρες.
Αγκίδα: Υπήρχαν δηλαδή και αρνητικές συνέπειες από την ενασχόληση με τα διοικητικά;
Μουστακίδου Ελένη: Αφήνεις πίσω πράγματα που πρέπει να γίνουν στην οικογένεια γιατί οι ελεύθερες ώρες σου, που αφιερώνεις στο σύλλογο, δεν αρκούν.
Αγκίδα: Η ζυγαριά όμως από αυτήν την ενασχόληση έγειρε προς τη θετική κατεύθυνση…
Μουστακίδου Ελένη: Ναι.
Αγκίδα: Η κυρία Αϊνδελή δραστηριοποιείται από παλαιότερα στα διοικητικά του συλλόγου;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ναι και είναι από τα μέλη που προσφέρουν πάρα πολλά στο σύλλογο, παρ’ όλο που είναι στην εξελεγκτική επιτροπή κι όχι στο Δ.Σ. Η Μαρία είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλα τα μέλη του Συλλόγου.
Αγκίδα: Η κυρία Μουστακίδου και η κυρία Βαρυτιμιάδου άρα είναι δύο καινούργια μέλη στο Δ.Σ. που ασχολήθηκαν έντονα με τον σύλλογο κατά τη διάρκεια αυτής της θητείας;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ναι, βέβαια.
Αγκίδα: Πώς αισθάνεστε σαν πρόεδρος που δύο νέα μέλη του Δ.Σ. δραστηριοποιήθηκαν τόσο έντονα;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Πολλή χαρούμενη και πολλή ευχαριστημένη γιατί και περισσότερες δράσεις γίνονται και ποιοτικότερες όταν υπάρχει συμμετοχή.
Μουστακίδου Ελένη: Όταν υπάρχει ένα εννεαμελές συμβούλιο το ζητούμενο είναι ο καθένας να αναλαμβάνει το κομμάτι του για να είναι όλοι πιο χαλαροί. Καταλαβαίνω ότι αυτό είναι το ιδανικό και συνήθως δεν συμβαίνει. Σίγουρα κάποιος θα χρειαστεί να κάνει κάτι περισσότερο από κάποιον άλλον.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ο σύλλογος έχει πολλή δουλειά γιατί έχει τμήματα και μάλιστα πολλά. Ο συγκεκριμένος σύλλογος είναι από μόνος του ένα σχολείο. Αν θέλεις μάλιστα να κάνεις και διάφορες δράσεις, όπως κάνουμε, θέλει πάρα πολλή δουλειά. Σ’ έναν τέτοιο σύλλογο πρέπει να ασχοληθεί αρκετός κόσμος. Όσο πιο πολλοί ασχολούνται τόσο πιο καλό αποτέλεσμα βγαίνει. Σε έναν σύλλογο σαν τον δικό μας δεν γίνεται να πεις ότι θα ασχοληθείς μόνο όταν έχεις ελεύθερο χρόνο. Είναι πράγματα που πρέπει να γίνουν τώρα κι όχι τη στιγμή που θα μπορείς εσύ.
Μουστακίδου Ελένη: Γι’ αυτό είπα προηγουμένως ότι δεν σου φτάνει ο ελεύθερός σου χρόνος για να κάνεις πράγματα σ’ έναν τέτοιον σύλλογο. Χρειάζεται να αφιερώσεις χρόνο και από άλλες σου δραστηριότητες.
Βαρυτιμιάδου Γιώτα: Δεν είναι πολιτιστικός σύλλογος που ασχολείται με εκδρομές, οπότε μπορείς να πεις ότι αν δεν μπορείς να κάνεις μια εκδρομή τώρα, την κάνεις αργότερα. Ότι πρέπει να γίνει τώρα πρέπει να γίνει. Δεν μπορεί να αφεθεί για το μέλλον.
Αϊνδελή Μαρία: Ένας τέτοιος σύλλογος σαν τον δικό μας έχει υποχρεώσεις οι οποίες πρέπει να διεκπεραιώνονται τη στιγμή που πρέπει. Δεν είναι πιάτα που μπορεί να τα πλύνεις και την άλλη μέρα. Ένας σύλλογος που έχει καθημερινά τμήματα προϋποθέτει ότι κάποιοι πρέπει να είναι για πολλές ώρες εδώ, γιατί εφόσον υπάρχουν τμήματα το ζήτημα δεν είναι κάποιος απλά να ξεκλειδώσει την πόρτα. Πρέπει να μιλήσουμε με τα μέλη, πρέπει να κάνουμε ανακοινώσεις, πρέπει να ακούσουμε τα μέλη, πρέπει με λίγα λόγια να είμαστε παρόντες. Αλλιώς είναι ένας σύλλογος με τόσο πολλά τμήματα και μέλη και αλλιώς ένας σύλλογος που κάνει κινηματογραφικές προβολές. Οι κινηματογραφικές προβολές μπορούν και να αναβληθούν αν χρειαστεί. Τα τμήματα είναι δύσκολο να αναβληθούν.
Αγκίδα: Πως αντιμετωπίσατε την επαφή με τα μέλη του συλλόγου από τη θέση του μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου;
Μουστακίδου Ελένη: Έχεις άλλη οπτική γωνία όταν είσαι απλό μέλος και άλλη οπτική γωνία όταν είσαι μέλος του Δ.Σ. Εγώ το διάστημα που δεν ήμουν μέλος του Δ.Σ. όταν μου ζητούσε το Δ.Σ. να κάνω κάτι, και βέβαια ήταν μέσα στις δυνατότητές μου, το έκανα. Τώρα σαν διοικητικό βλέπω ότι δεν υπάρχει σε όλους η διάθεση για προσφορά. Υπάρχει σε αρκετό κόσμο αλλά όχι σε όλους. Όταν ήμουν εκτός Διοικητικού Συμβουλίου πίστευα ότι όλοι λίγο πολύ έχουν διάθεση να προσφέρουν, αλλά μάλλον είχα λάθος εικόνα.
Αγκίδα: Γιατί δεν υπάρχει τέτοια διάθεση;
Μουστακίδου Ελένη: Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές αναρωτήθηκα αν φταίει και το διοικητικό συμβούλιο, αν φταίμε κι εμείς.
Βαρυτιμιάδου Γιώτα: Νομίζω ότι δεν είναι έτσι. Νομίζω ότι αυτή η μερίδα των μελών, στους οποίους αναφέρεστε, έχει απαιτήσεις και δεν θεωρεί ότι έχει υποχρεώσεις. Πιστεύει ότι υποχρεώσεις έχει μόνο το Δ.Σ.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Υπάρχει δυστυχώς αυτή η κατηγορία των ανθρώπων. Πώς να συμμετέχουν σ’ έναν πολιτιστικό σύλλογο όταν δεν συμμετέχουν στους συλλόγους γονέων που δραστηριοποιούνται στα σχολεία των παιδιών τους; Τι να πούμε…
Αϊνδελή Μαρία: Κακώς συζητάμε γι’ αυτούς. Σ’ έναν σύλλογο χρειάζονται συνειδητοποιημένοι. Ευτυχώς στο δικό μας σύλλογο έχουμε αρκετούς για να μην πω πολλούς τέτοιους. Με αυτούς θα πορευτούμε. Οι άλλοι απλώς θα υπάρχουν.
Μουστακίδου Ελένη: Εγώ ξεκίνησα να έρθω, να χορέψω, να περνάω μία ώρα άντε και δύο ώρες καλά, να φέρω το παιδί να χορέψει κι αυτό, να γνωρίσω πέντε ανθρώπους, να πούμε πέντε κουβέντες. Το αν θα προχωρούσα παραπέρα από αυτά που ανέφερα είχε να κάνει με το τι δεσμούς θα δημιουργούσα μέσα στο χώρο του συλλόγου. Θα μπορούσα να μην είχα δημιουργήσει επαφές. Το κλίμα που υπάρχει στο σύλλογο με βοήθησε να προχωρήσω παραπέρα. Δραστήριοι άνθρωποι, διάθεση να δημιουργηθούν νέα πράγματα, καλή παρέα. Εξαρτάται βέβαια από το τι θέλει και ο κάθε άνθρωπος.
Αγκίδα: Μπαίνοντας στο Δ.Σ. τί περιμένατε από τον εαυτό σας; Δηλαδή τι σκεφτόσασταν ότι έπρεπε να γίνει για να είστε ευχαριστημένες από την εμπλοκή σας με τα διοικητικά του συλλόγου; Τι περιμένετε να έχει γίνει στο τέλος της θητείας για να πείτε ότι προσφέρατε; Πώς το φαντάζεστε; Έχετε κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό σας;
Βαρυτιμιάδου Γιώτα: Να γεμίσει με κόσμο ο σύλλογος από μικρούς και μεγάλους, οι οποίοι θα προέρχονται όχι μόνο από τον Εύοσμο.
Αϊνδελή Μαρία: Όσο πιο πολλά μέλη, τόσο πιο μεγάλη διάδοση της παράδοσης.
Βαρυτιμιάδου Γιώτα: Πρέπει σε όλες τις εκδηλώσεις του συλλόγου να βουλιάζει ο τόπος. Όταν κάνεις εκδηλώσεις με πάρα πολύ κόσμο έχεις άλλη διάθεση και μπαίνεις στη διαδικασία να τις ξανακάνεις.
Αγκίδα: Τι θα έφερνε παραπάνω κόσμο στο σύλλογο;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ήδη γίνονται πολλά στο σύλλογο. Οι σύλλογοι βέβαια που έχουν την έδρα τους σε σχολεία έχουν πλεονέκτημα γιατί έρχονται σε άμεση επαφή με τα παιδιά του σχολείου και με τους γονείς. Γονείς και παιδιά πιο εύκολα πηγαίνουν σ’ έναν σύλλογο που δραστηριοποιείται μέσα στο χώρο τους, που είναι στη γειτονιά τους, που μπορούν να πάνε με τα πόδια. Πολλοί χοροδιδάσκαλοι σε συλλόγους που εδρεύουν σε σχολεία, είναι δάσκαλοι σ’ αυτά τα σχολεία. Εμείς παρά το γεγονός ότι δεν βρισκόμαστε σε χώρο σχολείου έχουμε κόσμο. Πρέπει επίσης να τονίσουμε ότι οι δικές μας δραστηριότητές στα χορευτικά και στις χορωδίες επικεντρώνονται καθαρά στην Ποντιακή παράδοση. Θέλω να πω ότι δεν είμαστε ένας γενικός πολιτιστικός σύλλογος με χορευτικά από διάφορες περιοχές της Ελλάδας και θέλουμε να έρθει κόσμος γιατί είμαστε αμιγώς Ποντιακός σύλλογος. Παρεμβάσεις και δραστηριότητες για να έρθει ακόμα περισσότερος κόσμος κάνουμε συνεχώς.
Αγκίδα: Ο Σύλλογος Ποντίων Ευόσμου «Παναγία Κρεμαστή» είναι ο πιο παλιός πολιτιστικός σύλλογος του Ευόσμου, είναι ο μοναδικός Ποντιακός Σύλλογος του Ευόσμου και έχει χοροδιδάσκαλο και αντιπρόεδρό του το Θωμά Μπαϊραχτάρη.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ο Θωμάς είναι πολύ γνωστός σαν λυράρης.
Αγκίδα: Ναι αλλά είναι ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Ποντιακού καλλιτεχνικού χώρου.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Αυτό είναι αλήθεια και είναι ένα από τα συν του συλλόγου μας.
Αγκίδα: Στο σύλλογό σας έχετε πολλή χαμηλή ετήσια συνδρομή. Μόνο είκοσι ευρώ το χρόνο. Υπάρχουν άλλοι σύλλογοι με τόσο χαμηλή συνδρομή;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Νομίζω και ο Ποντιακός σύλλογος του Ελευθερίου Κορδελιού. Αλλά εγώ θέλω να πάμε την κουβέντα πιο πέρα και να πω ότι από την ώρα που ασχολήθηκα με τα διοικητικά, από το 2014, σκεφτόμουν ότι ο Σύλλογος θα πρέπει να είναι τόσο δραστήριος και καλός που θα τον ψάξει όποιος θέλει να μάθει Ποντιακά και δεν θα πάει να μάθει Ποντιακά σ’ έναν οποιονδήποτε πολιτιστικό σύλλογο. Ο Σύλλογος έχει προοδεύσει, έχει κάνει πολλά πράγματα που για πρώτη φορά τα έκανε. Είμαστε σε πολύ καλό επίπεδο. Σε έναν Ποντιακό σύλλογο θα πρέπει να μπορούν να έρθουν όλοι. Το οικονομικό δεν πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να είναι αντικίνητρο για να γραφτεί κάποιος στο σύλλογο. Γι’ αυτό από το 2014 το Διοικητικό Συμβούλιο αποφάσισε τη μείωση της ετήσιας συνδρομής στα 20 ευρώ και τα επόμενα Δ.Σ. διατήρησαν αυτή τη χαμηλή συνδρομή. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσπάθεια για να ανταπεξέλθει ο σύλλογος στα έξοδά του.
Αγκίδα: Με το τμήμα της αεροβικής γυμναστικής με τον Ποντιακό χορό που λειτουργεί αποκλειστικά στο σύλλογό σας, ο σύλλογος διαφημίστηκε στα τηλεοπτικά κανάλια και γενικά στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης όσο λίγοι σύλλογοι έχουν διαφημιστεί.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Κανένας σύλλογος δεν έχει διαφημιστεί έτσι, αλλά αυτό δεν έγινε τυχαία. Έγινε μια πολλή σοβαρή και χρονοβόρα προσπάθεια από μέλη του συλλόγου μας, τους καθηγητές φυσικής αγωγής Μουμουλίδη Σταύρο και Αμοιρίδου Σοφία, από μέλη του συλλόγου που προσφέρθηκαν να συμμετέχουν σ’ αυτήν τη μελέτη ως χορευτές-αθλούμενοι, από το χοροδιδάσκαλό μας Θωμά Μπαϊραχτάρη που βοήθησε με όποιο τρόπο του ζητήθηκε αυτή τη διαδικασία, από το προηγούμενο κι από το τωρινό Δ.Σ. που προώθησαν με όλες τους τις δυνάμεις αυτήν την πρωτοπόρα ιδέα και είμαστε πολύ χαρούμενοι που ολοκληρώθηκε αυτή η μελέτη, κατέληξε σε πολύ θετικά συμπεράσματα για την χρήση του Ποντιακού χορού ως αεροβικής άσκησης και είμαστε περήφανοι που αυτήν τη μελέτη την προσφέρουμε στο ευρύ κοινό με την έκδοση του βιβλίου «ο Ποντιακός χορός ως αεροβική άσκηση».
Αγκίδα: Έγινε αυτή η πρωτοποριακή ιδέα σκαλοπάτι για να δώσει ώθηση στο σύλλογο γενικά;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ο σύλλογός μας κάνει τέτοια πρωτοποριακά πράγματα, αλλά όσο περισσότερα πράγματα γίνονται τόσο περισσότερος κόσμος χρειάζεται να δραστηριοποιηθεί και ξέρετε ότι αυτά στους συλλόγους δεν είναι εύκολα. Ξαναλέω ότι έχουμε καλή ομάδα που δραστηριοποιείται, αλλά όταν γίνονται πρωτοποριακά και μεγάλα πράγματα και όταν μαζεύεται κόσμος πρέπει να δραστηριοποιηθούν πιο έντονα ακόμα περισσότεροι και για να κρατηθούν αυτά τα πρωτοποριακά πράγματα και για να γίνουν νέα.
Αγκίδα: Στο Δ.Σ. η πλειοψηφία είστε γυναίκες.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Από τη μια αυτό είναι καλό, από την άλλη η διαπίστωσή μου είναι ότι όλο και περισσότερο στους συλλόγους οι άντρες κάνουν στην άκρη και όλο και περισσότερο τους συλλόγους τους κρατάν οι γυναίκες. Αυτό δεν είναι καλό.
Αγκίδα: Εσείς ως πρόεδρος κυρία Κερογλίδου από τη λειτουργία αυτού του Δ.Σ. είστε πιο ευχαριστημένη σε σχέση με τη λειτουργία προηγούμενων Δ.Σ. που συμμετείχατε;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Είμαι ευχαριστημένη απ’ όλα τα Δ.Σ. στα οποία συμμετείχα. Το πρώτο Δ.Σ. που συμμετείχα από το 2014 έως το 2016 αναδιοργάνωσε όλα τα τμήματά του συλλόγου και έθεσε σε νέα πιο οργανωμένη βάση τη λειτουργία του συλλόγου. Το επόμενο διοικητικό συμβούλιο επίσης από το 2016 έως το 2018 έκανε πρωτοποριακά πράγματα και έδωσε βηματισμό στο σύλλογο. Αυτό το Δ.Σ. καρπώνεται την παρακαταθήκη που άφησαν πίσω τους εκείνα τα δύο Δ.Σ. και πάει ακόμα πιο μπροστά τον σύλλογο.
Αϊνδελή Μαρία: Εγώ θα πω κι ένα τεχνικό ζήτημα αλλά εξίσου σημαντικό που έγινε στο σύλλογο αυτά τα χρόνια. Έγινε μηχανογράφηση. Τα πάντα είναι μηχανογραφημένα από τα βιβλία της δανειστικής βιβλιοθήκης μέχρι τις ενδυμασίες και τα άλλα υλικά.
Αγκίδα: Που στοχεύουν οι δράσεις του συλλόγου;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Οι δράσεις του συλλόγου από τότε που συμμετέχω στο Διοικητικό Συμβούλιο επικεντρώνονται στα παιδιά και στη νεολαία γιατί αυτοί είναι το μέλλον. Προσπαθούμε να κάνουμε δράσεις που να συμπεριλαμβάνουν τα παιδιά ώστε να έρθουν πιο κοντά στην παράδοση και στις ρίζες μας με δημιουργικό τρόπο.
Αγκίδα: Δημιουργήσατε και τμήμα παιδικής Ποντιακής χορωδίας;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Δημιουργήσαμε αυτό το τμήμα ακριβώς για να δώσουμε βάρος στη διάδοση της παράδοσης και της γλώσσας στα μικρά παιδιά. Αυτό το τμήμα εντυπωσίασε τον κόσμο με τις εμφανίσεις του και θέλουμε να πλαισιωθεί με ακόμα περισσότερα παιδιά. Μέσα από το τραγούδι μαθαίνει το παιδί την Ποντιακή διάλεκτο, μαθαίνει την προφορά και μπορεί πιο εύκολα να μιλήσει Ποντιακά. Έχουμε δασκάλα της μουσικής την Ξένια Κωνσταντινίδου, απόφοιτο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και βραβευμένη ως νέα μουσικός από το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Αλλά τα τελευταία χρόνια κάναμε και άλλα σπουδαία πράγματα που έγιναν για πρώτη φορά στο σύλλογό μας. Τμήμα Ποντιακής Γλώσσας, αναβίωση του εθιμικού δρώμενου των Μωμόγερων, αεροβική γυμναστική με Ποντιακό χορό η οποία γεννήθηκε σ’ αυτόν τον σύλλογο. Επίσης αυτή η αξιόλογη δανειστική βιβλιοθήκη όπως την βλέπετε δημιουργήθηκε μετά το 2014. Είχε γίνει μια απόπειρα το 2005 η οποία δεν είχε συνέχεια. Υπήρξε πλήρης εκσυγχρονισμός κι όλα με αυτά τα είκοσι ευρώ της συνδρομής. Βέβαια με πολλή εθελοντική δουλειά την οποία ζητάμε απ’ όλα τα μέλη, πράγμα που κάνει μερικούς να φύγουν, αλλά δεν γίνεται πολιτιστικός σύλλογος χωρίς εθελοντική δουλειά. Να σας πω ότι αντικαταστήσαμε σχεδόν πλήρως τις ενδυμασίες. Έχουμε ράψει πολλές φορεσιές με τα αξεσουάρ τους που είναι ακριβά και δεν γίνονται χωρίς εθελοντισμό. Μιλάμε για χιλιάδες ευρώ και είναι να απορεί κάποιος πώς τα βγάζουμε πέρα.
Αγκίδα: Ο σύλλογός σας μπήκε στη διαδικασία και έκανε κάτι το οποίο ήταν και δύσκολο και μεγάλο και πρωτοφανές. Οργάνωσε για τα 100 χρόνια από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου μια μεγάλη έκθεση με πρωτότυπα εικαστικά έργα και έναν πανελλήνιο διαγωνισμό ζωγραφικής.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ο σύλλογός μας σήκωσε μια δράση με πολλές παράλληλες εκδηλώσεις που μπορούσε μόνο από Ομοσπονδία να γίνει. Ήταν μια δύσκολη διαδικασία την οποία καταφέραμε και φέραμε σε πέρας παρά τις πολλές δυσκολίες.
Αγκίδα: Μετά την επιτυχημένη παρουσία της έκθεσης στο φουαγιέ του δημαρχείου Θεσσαλονίκης επί δύο εβδομάδες, η έκθεση μεταφέρθηκε στο φουαγιέ του δημαρχείου Κορδελιού Ευόσμου. Ήταν να μείνει εκεί για μία εβδομάδα και παραμένει μήνες και θα παραμείνει μέχρι το τέλος του έτους.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Αυτό δείχνει πόσο μεγάλο ήταν το γεγονός, πόση επιτυχία και πόση ανταπόκριση είχε. Αυτό που θα κάνουμε με τη βοήθεια της νέας δημοτικής αρχής από τώρα μέχρι το τέλος του χρόνου είναι να επιδιώξουμε να επισκεφτούν την έκθεση, αν είναι δυνατόν, όλα τα σχολεία του δήμου αλλά και των γύρω περιοχών και να ξεναγηθούν σ’ αυτήν. Με αφορμή την έκθεση τα σχολεία πρέπει να μάθουν για τη γενοκτονία και τον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου, για τις αιτίες και για τους λόγους που οδήγησαν σε εκείνην τη μεγάλη καταστροφή.
Αγκίδα: Η πιο μεγάλη δράση που έγινε πανελλήνια για τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου ήταν η έκθεση πρωτότυπων εικαστικών έργων και ο πανελλήνιος διαγωνισμός ζωγραφικής που έκανε ο σύλλογός σας. Ήταν μια δύσκολη διαδικασία. Μπορεί ένας σύλλογος να ανταπεξέλθει σε μια τόσο δύσκολη διαδικασία; Όσοι πέρασαν από την έκθεση και γνωρίζουν το αντικείμενο έλεγαν ότι είναι πολύ ακριβό και πολύ δύσκολο για να στηθεί. Πώς ανταπεξέρχεται ένας σύλλογος σε μια τέτοια διαδικασία;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου και μέλη του συλλόγου έδωσαν πολύ προσωπική εργασία για να μπορέσει να έρθει σε πέρας αυτό το εγχείρημα.
Αγκίδα: Υπήρχε η ανταπόκριση που περιμένατε όταν στήνατε μια τόσο μεγάλη έκθεση;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Νομίζω αιφνιδιάσαμε τους πάντες. Πρώτα απ’ όλους αιφνιδιάσαμε τις Ποντιακές Ομοσπονδίες. Δεν είμαστε ενεργοί σε καμία από τις δύο Ομοσπονδίες και δεν έχουμε τις διασυνδέσεις και τις δημόσιες σχέσεις. Ήταν κάτι πάρα πολύ μεγάλο για να το σηκώσει ένας σύλλογος. Ήταν ένα τεράστιο καλλιτεχνικό γεγονός που δυστυχώς δεν στηρίχτηκε από αυτούς που έπρεπε να στηριχτεί. Δεν στηρίχτηκε από τον Ποντιακό χώρο γιατί ο σύλλογος δεν έχει το αλισβερίσι με τις Ομοσπονδίες, το οποίο αλισβερίσι εκείνες θέλουν να υπάρχει. Όλη αυτή η διοργάνωση προβλήθηκε από όλες τις ηλεκτρονικές εφημερίδες και αυτοί που έπρεπε να την αγκαλιάσουν και να την προβάλουν έκαναν σαν να μην υπάρχει. Κάποιοι μας αποθάρρυναν κιόλας για την απήχηση και τις συμμετοχές που θα είχε ο μαθητικός διαγωνισμός ζωγραφικής, αλλά διαψεύστηκαν πλήρως.
Αγκίδα: Κλήθηκαν οι Ομοσπονδίες;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Βεβαίως. Στάλθηκαν προσκλήσεις και στις Ομοσπονδίες και στους Ποντιακούς Συλλόγους. Δεν παραβρέθηκαν πουθενά πλην του Ποντιακού Συλλόγου των Συκεών ο οποίος παραβρέθηκε σε μία από τις παράλληλες εκδηλώσεις της έκθεσης. Αν πράγματι νοιάζονταν και ενδιαφέρονταν για δράσεις που γίνονται και αναδεικνύουν το Ποντιακό ζήτημα, είχαν μεγάλη ευκαιρία να παραβρεθούν και να συμμετέχουν αλλά δεν συμμετείχαν.
Αϊνδελή Μαρία: Δεν είχαν απλά ευκαιρία. Είχαν υποχρέωση.
Αγκίδα: Μήπως ξεπερνούσε τις συνήθειές τους ή μήπως θα ήθελαν να κάνουν εκείνοι κάτι τέτοιο;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Νομίζω ότι δεν είχαν στη σκέψη τους να κάνουν κάτι τέτοιο, αλλά επειδή ο σκοπός της ύπαρξής τους είναι η Ποντιακή παράδοση και το Ποντιακό ζήτημα θα έπρεπε να αγκαλιάσουν και να αναδείξουν αυτή τη δράση.
Αγκίδα: Οι εκδηλώσεις των Ομοσπονδιών και άλλων Ποντιακών συλλόγων για τα εκατοντάχρονα από τη γενοκτονία περιορίστηκαν γύρω από την ημερομηνία της γενοκτονίας. Ο σύλλογός σας ξεκίνησε από την αρχή του χρόνου και θα φτάσει μέχρι και το τέλος του χρόνου. Δεν ήταν μια εξαντλητική διαδικασία;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ήταν μια πολλή εξαντλητική διαδικασία.
Αγκίδα: Εξαιτίας όμως του γεγονότος ότι ξεκινήσατε πολύ νωρίς τις δράσεις για τα εκατοντάχρονα κι άλλοι σύλλογοι μπήκαν σ’ αυτή τη διαδικασία. Πρωτοπορήσατε και σ’ αυτό…
Κερογλίδου Θεοδώρα: Εντάξει. Μετά όποια δράση και να έκαναν τη βάφτιζαν δράση για τη γενοκτονία… Περιορίστηκαν στο λογότυπο «G» και στο μπλουζάκι της γενοκτονίας.
Αγκίδα: Πέραν όμως από τη στάση των Ομοσπονδιών κι άλλων συλλόγων, στην έκθεση ξεναγήθηκαν πολλά σχολεία.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Έτσι ακριβώς. Αλλά αν θέλουμε να πάμε πίσω, πριν την έναρξη της έκθεσης, εκατοντάδες μαθητές έλαβαν μέρος στον πανελλήνιο διαγωνισμό ζωγραφικής που προκήρυξε ο σύλλογός μας με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ εμείς απευθυνθήκαμε στα σχολεία της Κεντρικής Μακεδονίας τελικά ήρθαν έργα απ’ όλη την Ελλάδα μετατρέποντας το διαγωνισμό σε πανελλήνιο. Αυτό σημαίνει ότι υπήρχε ενδιαφέρον από τους εκπαιδευτικούς που έβαλαν στη διαδικασία τους μαθητές τους, αντίθετα με τις Ομοσπονδίες οι οποίες δεν στήριξαν καν αυτόν τον διαγωνισμό ζωγραφικής. Παρά την στάση των Ομοσπονδιών ήρθαν έργα απ’ όλη την Ελλάδα και πολλά από αυτά, όπως είπαν οι καλλιτέχνες που τα αξιολόγησαν, ήταν και σε πολύ καλό επίπεδο. Στην έκθεση ξεναγήθηκαν τάξεις και σχολεία. Υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον. Αν ασχολούνταν όμως κι άλλοι από τον Ποντιακό χώρο η έκθεση θα έπαιρνε τεράστιες διαστάσεις και μαζί της τεράστιες διαστάσεις θα έπαιρνε το Ποντιακό ζήτημα. Η έκθεση αυτή μπορούσε να ξεπεράσει ακόμα και τα σύνορα αναδεικνύοντας τη γενοκτονία και των ξεριζωμό των προγόνων μας μέσα από την προσφυγιά ως διαχρονική πληγή των λαών. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε. Τα σχολεία, οι δάσκαλοι, οι καθηγητές, οι μαθητές έφυγαν ενθουσιασμένοι από την έκθεση γιατί εκτός από τα ιστορικά χαρακτηριστικά της γενοκτονίας τους μιλήσαμε για τα έργα τέχνης και για το πως αυτά περιγράφουν την τραγικότητα του θανάτου και της προσφυγιάς. Άνοιξαν δρόμο αυτά τα έργα τέχνης. Μίλησαν στους επισκέπτες. Κοιτώντας τα και επεξεργαζόμενος το νόημά τους είναι σαν να διαβάζεις βιβλίο. Ο σύλλογός μας έδωσε στους εκπαιδευτικούς τη δυνατότητα να μιλήσουν για τη γενοκτονία στους μαθητές μέσα από έναν τόσο δημιουργικό τρόπο και το έκαναν. Ας μην ξαναμιλήσω γι’ αυτούς που δεν το έκαναν. Οι καλλιτέχνες που ζωγράφισαν τα έργα κατέθεσαν την ψυχή τους σ’ αυτά και μαζί την ψυχή όσων υπέστησαν γενοκτονία και ξεριζωμό. Ο σύλλογός μας ανέδειξε τα 100 χρόνια με πολύ πρωτοποριακό τρόπο.
Μουστακίδου Ελένη: Πέρασαν από την έκθεση τόσα σχολεία και υπήρξε τόσο ενδιαφέρον. Δεν έπρεπε να υπάρξει ενδιαφέρον από τον Ποντιακό χώρο; Σκεφτείτε τι έκταση θα έπαιρνε η έκθεση εάν ξεναγούνταν σ’ αυτήν και οι Ποντιακοί σύλλογοι και αν διέδιδαν την ύπαρξή της.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Σε γενικές γραμμές είμαστε ευχαριστημένοι και από τη διοργάνωση της έκθεσης και από τη συμμετοχή σ’ αυτήν και από τη δραστηριοποίηση των μελών μας προκειμένου να έρθει σε πέρας ένα τέτοιο μεγάλο εγχείρημα. Ευτυχώς υπάρχουν αυτά τα μέλη που είναι πάντοτε παρόντα και από αυτούς παίρνουμε δύναμη για να συνεχίσουμε.
Βαρυτιμιάδου Γιώτα: Θα πρέπει να τονιστεί ότι ο Σύλλογός μας ακόμα και τις τριήμερες εκδηλώσεις που έκανε πρόσφατα μέσα στο Σεπτέμβριο, επέλεξε να τις διοργανώσει ως επετειακές για τα εκατοντάχρονα από τη γενοκτονία κι όχι ως πανηγύρι όπως γίνεται κάθε χρόνο με σουβλάκια και ρετσίνες. Επιλέξαμε να τις κάνουμε στην κεντρική πλατεία για να δει κόσμος την έκθεσή μας που βρίσκεται στο φουαγιέ του δημαρχείου και για να ακούσει για τη γενοκτονία, κόσμος που δεν θα ερχόταν στο ΔΑΚ αν κάναμε εκεί τις εκδηλώσεις. Κανένας άλλος σύλλογος δεν διοργάνωσε αυτές τις εκδηλώσεις ως επετειακές. Τις αντιμετώπισαν σαν να ήταν μια οποιαδήποτε χρονιά.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ο σύλλογός μας ανέδειξε το Ποντιακό ζήτημα στο κέντρο του Ευόσμου. Είναι αλήθεια βέβαια πως η μετατροπή των εκδηλώσεων σε επετειακές είναι μια διαδικασία με κόστος γιατί αυξάνεις τα έξοδά σου και σχεδόν εξαλείφεις τα έσοδά σου, χώρια η κούραση και το άγχος μιας εκδήλωσης στην κεντρική πλατεία του Ευόσμου. Εμείς όμως θέλαμε να συνεχίσουμε την προβολή του έτους συμπλήρωσης των 100 χρόνων από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Κάναμε ένα τριήμερο που θα το χαρακτήριζα ποιοτικό.
Αγκίδα: Έκανε λοιπόν σπουδαία πράγματα ο σύλλογος για τα εκατοντάχρονα από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου…
Κερογλίδου Θεοδώρα: Και δεν έκανε μόνο αυτά. Εξέδωσε λεύκωμα με τα πρωτότυπα εικαστικά έργα που δημιουργήθηκαν για τη δική μας έκθεση. Το λεύκωμα περιλαμβάνει και το ιστορικό της γενοκτονίας, ώστε αυτή η έκθεση να μείνει παρακαταθήκη στο σύλλογό μας, στον Ποντιακό Ελληνισμό και σε όλον τον κόσμο. Νομίζω ότι είναι πολλή σημαντική ενέργεια η έκδοση αυτού του λευκώματος γιατί αυτό το βιβλίο θα μείνει να θυμίζει το τεράστιο εγχείρημα που κάναμε.
Αγκίδα: Ξένισε σε κάποιους η έκθεση και η ιδέα;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ξένισε αλλά άνοιξε δρόμο. Δεν πρέπει να ανοίγουμε δρόμους; Δεν πρέπει να δείχνουμε δρόμους δύσκολους αλλά συνάμα μεγάλους και ωραίους. Πρέπει να περπατάμε σε μονοπάτια που έχουν περπατηθεί τόσες φορές που πολλές φορές τα παπούτσια πηγαίνουν μόνα τους σ’ αυτά; Τι σόι πολιτισμός και διάδοση της παράδοσης είναι μια τέτοια μονολιθική προσέγγιση;
Αγκίδα: Σε μερικούς ξένισε και ο σύγχρονος χορός με τον οποίο η χορευτική ομάδα «Red nation» της σχολής χορού «Prodancers studio» της Βερονίκης Τσουγκράνη αναπαράστησε τη γενοκτονία υπό τους ήχους της λύρας του Θωμά Μπαϊραχτάρη…
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ξένισε αλλά και αυτό ήταν κάτι φοβερά πρωτοποριακό. Οι περισσότεροι εξεπλάγησαν και ενθουσιάστηκαν γι’ αυτό και επαναλήφθηκε αυτό το δρώμενο. Ήταν ένας εκπληκτικός χορός που αποτύπωνε τη γενοκτονία με φοβερό τρόπο. Έδεσε κιόλας με τους ήχους του Θωμά και ζήσαμε ένα εκπληκτικό θέαμα. Ήταν σαν να έβλεπες μπροστά σου τη γενοκτονία μέσα από μια τρομερή καλλιτεχνική αναπαράσταση.
Αγκίδα: Πώς αισθανθήκατε εσείς προσωπικά κυρία Κερογλίδου όταν είδατε μετά να ανεβαίνει ολόκληρη παράσταση και μάλιστα πολλή επιτυχημένη με σύγχρονο χορό για τη γενοκτονία από τον Παύλο Κουρτίδη; Ο σύλλογός σας έκανε παράλληλα κάτι παρόμοιο χωρίς να γνωρίζει αυτό που ετοίμαζε ο Παύλος Κουρτίδης. Πως αισθανθήκατε που είχατε την ίδια ιδέα με έναν καλλιτέχνη όπως είναι ο Παύλος Κουρτίδης, που ο σύλλογός σας πρωτοπορούσε και σ’ αυτό;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Πολλή περήφανη και πολλή ευχαριστημένη.
Αγκίδα: Παράλληλα με αυτήν την πρωτοποριακή έκθεση έγιναν και πρωτοποριακές εκδηλώσεις. Διοργανώσατε ημερίδες ανοίγοντας δύο θέματα τα οποία είναι ταμπού για τους Ποντιακούς συλλόγους. Το ένα θέμα ήταν για τις συνθήκες που αντιμετώπισαν οι Έλληνες του Πόντου και οι Μικρασιάτες όταν ήρθαν στην Ελλάδα και για τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι σημερινοί πρόσφυγες. Ακούστηκαν ιστορίες για σημεία και τέρατα.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Πόσο τραγικό είναι όταν κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο φτάνουν βάρκες εδώ σήμερα γεμάτες με πρόσφυγες. Δεν χρειάζεται να κάνουμε αναπαράσταση του ερχομού των προγόνων μας. Έχουμε κανονικό δράμα ξανά μπροστά μας και το ζήτημα δεν είναι αν αυτός που φτάνει με τη βάρκα είναι Σύριος, Αφγανός, Πακιστανός. Φτάνει με τη βάρκα στις ακτές μας χωρίς να έχει τίποτα μαζί του παρά μόνο τα ρούχα του. Αυτό είναι το ζήτημα. Δεν χρειάζονται θεατρικές αναπαραστάσεις. Βλέπουμε ξανά όσα έζησαν οι δικοί μας σε αληθινή αναπαράσταση με κανονικούς πρόσφυγες που πνίγονται. Πρέπει να έχουμε ανοιχτό μυαλό και δεν γίνεται ο καθένας να μιλάει για τον δικό του πόνο και να μην βλέπει τον πόνο του διπλανού. Εάν δεν μιλήσεις για τις αιτίες που οδήγησαν στον ξεριζωμό και στη γενοκτονία των προγόνων μας, εάν δεν μιλήσεις για τις αιτίες που δημιουργούν τους σημερινούς πρόσφυγες η ιστορία συνεχώς θα επαναλαμβάνεται και θα είναι δυστυχώς γεμάτη δάκρυα και αίμα. Εμείς οι Πόντιοι πρέπει να αναδεικνύουμε τις αιτίες της σημερινής προσφυγιάς γιατί οι πρόγονοί μας έζησαν ακριβώς τα ίδια, αλλά όχι μόνο γι’ αυτό. Στην περιοχή ανακαλύφθηκαν μεγάλα κοιτάσματα αερίου. Εάν δεν δούμε το πρόβλημα κατάματα θα ξαναζήσουμε προσφυγιά. Μην ξεχνάμε ότι προσφυγιά έζησαν οι μισοί Ελληνοκύπριοι πριν 45 χρόνια. Ανοίξαμε αυτά τα θέματα γιατί είμαστε ανθρωπιστές και γιατί γύρω μας βλέπουμε ανθρώπους κι όχι Έλληνες, Σύριους, Αφγανούς, χριστιανούς, μουσουλμάνους. Στις ημερίδες που διοργανώσαμε και ο Νάσος Χαλκίδης ο ζωγράφος και ο Γιάννης Τερζίδης ο δάσκαλος της Ποντιακής γλώσσας ολοκλήρωσαν τις ομιλίες τους λέγοντας ότι βλέπουν στα μάτια των σημερινών προσφυγόπουλων τους παππούδες τους. Έτσι ακριβώς πρέπει να αισθανόμαστε όλοι. Όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα τα βλέπουν τα παιδιά μας και εμείς πρέπει να τους εξηγήσουμε ότι κανείς δεν φεύγει από τον τόπο του στα καλά καθούμενα. Φεύγει γιατί τον ξεριζώνουν, φεύγει για να γλιτώσει από τον θάνατο και στη χώρα που φτάνει έχει σκληρή αντιμετώπιση. Εμείς οι Πόντιοι το ξέρουμε καλά αυτό γιατί ξέρουμε τι υπέστησαν οι πρόγονοί μας όταν έφτασαν στην Ελλάδα ενώ ήταν Έλληνες και Χριστιανοί.
Αγκίδα: Το άλλο θέμα που άνοιξε ο σύλλογος ήταν ο τρόπος που υποδέχτηκαν στην Ελλάδα τους πρόσφυγες από τον Πόντο και την Μικρασία. Οι περισσότεροι αποφεύγουν να συζητάνε τις συνθήκες εκείνες…
Κερογλίδου Θεοδώρα: Εκείνην την εισήγηση πρέπει να τη διαβάσουν όλοι. Είναι φοβερή γιατί φοβερός ήταν ο τρόπος που υποδέχθηκαν τότε τους προγόνους μας. Άθλιος τρόπος σε άθλιες συνθήκες. Τούρκους τους ανεβοκατέβαζαν και τους κυνηγούσαν. Ξένο σώμα ήταν οι πρόγονοί μας εδώ. Ήταν πολύ θετικό που ο σύλλογος άνοιξε και αυτό το ζήτημα.
Αγκίδα: Ο σύλλογός σας είχε κάνει και άλλες τέτοιες εκδηλώσεις στο παρελθόν;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Σε πολλή μικρότερη κλίμακα αλλά είχε κάνει. Είχε κάνει μια εκδήλωση το 2016 για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου με αναφορές στο προσφυγικό που εκείνην την εποχή βρισκόταν σε μεγάλη έξαρση. Εκείνην τη χρονιά συγκεντρώσαμε είδη πρώτης ανάγκης και τα πήγαμε στον προσφυγικό καταυλισμό της Ειδομένης.
Αγκίδα: Τι άλλες δραστηριότητες είχε ο σύλλογος αυτά τα χρόνια εκτός από όσα προαναφέρατε;
Αϊνδελή Μαρία: Τα χορευτικά και οι μουσικοί του συλλόγου έκαναν εντυπωσιακές εμφανίσεις σε Καρπενήσι και Πάτρα όπου βρεθήκαμε προσκεκλημένοι από το δήμο Καρπενησίου και το δήμο Πατρών. Νομίζω ότι ανεβάσαμε πολύ τον πήχη.
Αγκίδα: Φέτος τον δεκαπενταύγουστο κατά την παραμονή σας στην Παναγία Σουμελά συναντηθήκατε με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον κύριο Προκόπη Παυλόπουλο. Τι είπατε με τον κύριο Παυλόπουλο; Πώς είναι να συναντάς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ήταν μια ολιγόλεπτη συνάντηση. Δωρίσαμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το Λεύκωμα του Συλλόγου για τα 100 χρόνια από τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και το βιβλίο «ο Ποντιακός χορός ως αεροβική γυμναστική». Ήταν και αυτή η συνάντηση μια πρωτόγνωρη εμπειρία.
Αγκίδα: Με τη νέα δημοτική αρχή είχατε κάποια επαφή για ότι αφορά το Σύλλογο.
Κερογλίδου Θεοδώρα: Ο δήμαρχος κύριος Μανδαλιανός και η αντιδήμαρχος Πολιτισμού κυρία Παμπουκίδου επισκέφτηκαν το σύλλογό μας πριν καν αναλάβουν καθήκοντα και συζητήσαμε σε πολύ θετικό κλίμα για περίπου δύο ώρες εφ’ όλης της ύλης. Πιστεύω ότι η συνεργασία με τη νέα διοίκηση θα είναι εποικοδομητική.
Αγκίδα: Το 2020 συμπληρώνονται 40 χρόνια από την ίδρυση του Συλλόγου Ποντίων Ευόσμου «Παναγία Κρεμαστή». Ο σύλλογος έχει κάνει ήδη σπουδαία πράγματα. Τι φιλοδοξεί να κάνει για τα σαραντάχρονα;
Κερογλίδου Θεοδώρα: Φιλοδοξούμε να οργανώσουμε το ίδιο πρωτοποριακά πράγματα και θα το κάνουμε με τη δραστηριοποίηση των μελών μας και με τη στήριξη του κόσμου.
«Είμαστε περήφανοι για τη μελέτη του Ποντιακού χορού ως αεροβική άσκηση»
Ιδιαίτερη σημασία δίνει ο Σύλλογος Ποντίων Ευόσμου στην ενασχόληση των παιδιών με την παράδοση
«Εμείς οι Πόντιοι πρέπει να αναδεικνύουμε τις αιτίες της σημερινής προσφυγιάς»