Η αθλητική δημοσιογραφία δεν περιορίζεται σε τύπους που σχολιάζουν ανάλογα με τα οπαδικά γυαλιά που φοράνε. Η αθλητική δημοσιογραφία δεν περιορίζεται σε κάτι τύπους που δικαιολογούν τη συμπεριφορά της ομάδας τους όποια κι αν είναι αυτή, που υπερασπίζουν τη νίκη της ομάδας τους με όποιον τρόπο κι αν επιτεύχθηκε αυτή. Η αθλητική δημοσιογραφία έχει και εκείνους τους δημοσιογράφους, οι οποίοι εξαφανίζουν αθλητές με βάση την κοινωνική συμπεριφορά και τη στάση ζωής των αθλητών. Η αθλητική δημοσιογραφία έχει και εκείνους τους δημοσιογράφους που δεν ανέχονται αθλητές που πάνε κόντρα στο ρεύμα των συμφερόντων τα οποία έχουν επιβληθεί στον αθλητισμό και γενικότερα στην κοινωνία.
Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά; Τα γράφουμε με αφορμή ένα φύλλο επαρχιακής εφημερίδας του 1979 που έπεσε στα χέρια μας, το οποίο και δημοσιεύουμε αφαιρώντας το όνομα αυτού που το έγραψε. Μάλλον δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία το όνομά του μετά από 41 χρόνια. Το ρεπορτάζ του αξιότιμου δημοσιογράφου αφορά τον θρίαμβο του Φίλιππου Βέροιας επί του Ζαφειράκη Ναούσης σε αγώνα καλαθοσφαίρισης με σκορ Μαμούθ 136 – 52. Διαβάζουμε τα όσα γράφει ο καλός δημοσιογράφος και πληροφορούμαστε ότι ο «πρώτος στο προσκήνιο» παίχτης των νικητών ήταν ο Ποταμόπουλος «και οι άλλοι μαζί με αυτόν αποτέλεσαν ένα αξιοθαύμαστο σύνολο»!
Φτάνοντας στο τέλος του ρεπορτάζ του καλού δημοσιογράφου και βλέποντας τις συμμετοχές και τους πόντους βλέπουμε κάποιον Χατζηκώστα που πέτυχε 52 πόντους για τον Φίλιππο Βέροιας, ενώ ο Ποταμόπουλος πέτυχε μόλις 15! Αναρωτιόμαστε μήπως μας γελούν τα μάτια μας ή μήπως ο δαίμων του τυπογραφείου πρόσθεσε πόντους σ’ αυτόν τον Χατζηκώστα. Ψάχνουμε, βρίσκουμε, ρωτάμε και μαθαίνουμε ότι ο Χατζηκώστας δεν πέτυχε 52 πόντους, αλλά με βάση το φύλλο αγώνα πέτυχε 55! Πέτυχε μόνος του περισσότερους πόντους από όλη την αντίπαλη ομάδα! Το σκεφτόμαστε! Όσοι γνωρίζουμε από αθλητισμό και μάλιστα τυχαίνει να γνωρίζουμε πολλά παραπάνω από πολλούς άλλους, αντιλαμβανόμαστε ότι θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος παίχτης του αγώνα ο Ποταμόπουλος. Αν ο άνθρωπος είχε μαζέψει διψήφιο αριθμό ριμπάουντς, είχε μοιράσει διψήφιο αριθμό ασίστς, είχε μοιράσει διψήφιο αριθμό κοψιμάτων σίγουρα θα μπορούσε να είναι ο καλύτερος παίχτης του αγώνα και ας πέτυχε αυτός ο Χατζηκώστας 55 πόντους. Όμως πάλι μας προβληματίζει το γεγονός ότι ο δημοσιογράφος δεν αναφέρει όλα αυτά τα στατιστικά του Ποταμόπουλου, τα οποία αν είχαν επιτευχθεί, παρ’ όλο που εκείνην την εποχή δεν γινόταν τέτοια καταγραφή, με κάποιο τρόπο θα αναφέρονταν.
Εκείνην την εποχή δεν υπήρχε τρίποντο. Ο περίεργος αυτός τύπος που λεγόταν Χατζηκώστας και δεν αναφερόταν το όνομά του πουθενά στο ρεπορτάζ παρά μόνο στις συμμετοχές και στους πόντους, πέτυχε 55 πόντους χωρίς να υπάρχουν τρίποντα, αλλά ο καλός δημοσιογράφος έκρινε ότι δεν του έπρεπε καμία αναφορά. Ο περίεργος αυτός τύπος που πέτυχε τους 55 πόντους και δεν έγινε καμία αναφορά στο όνομά του, είναι ο ίδιος περίεργος τύπος που αρνήθηκε ως εκδότης της εφημερίδας «Άλλη Άποψη» της Βέροιας να πάρει τα χρήματα της λίστας Πέτσα, που αρνήθηκε να πάρει τα λεφτά που μοίραζε η κυβέρνηση σε Μέσα Ενημέρωσης για να προβάλλουν τα μέτρα πρόληψης από την πανδημία του κοροναϊού. Πολύ λογικό μας φαίνεται να χάθηκε το όνομα του Αλέκου Χατζηκώστα από ένα ρεπορτάζ για έναν αγώνα καλαθοσφαίρισης που πέτυχε 55 πόντους, αφού είναι ένας περίεργος τύπος που δεν δέχεται να πάρει δωράκια και δεν συμβιβάζεται με μια εξουσία που θέλει υποτελείς δημοσιογράφους, αθλητές και ανθρώπους. Τα κεφάλια που στέκονται ψηλά τα βρίσκει εύκολα η εξουσία και τα τσιράκια της για να τα αφανίσουν.
Σ.Μ.
