Το παράθυρο στο δώρο των ηρώων υγειονομικών παραμένει ανοιχτό. Αυτό σκέφτηκα καθώς το μήνυμα στο κινητό λέει πως σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης περιμένουν την επόμενη εβδομάδα να πάρουν δώρο Χριστουγέννων. Οι ίδιοι οι υγειονομικοί κρατάνε ανοιχτό το παράθυρο στο δώρο, το παράθυρο στο όνειρο. Οι υγειονομικοί προφανώς δεν παρακολουθούνε τις δηλώσεις του πολιτικού τους προϊσταμένου, του υπουργού Υγείας Βασίλη Κικίλια, κι έτσι μπορούν και κρατούν ανοιχτό το παράθυρο στο δώρο, το παράθυρο στο όνειρο. Δυστυχώς το δώρο των υγειονομικών φαίνεται να γίνεται ένα όνειρο χειμερινής νυκτός, όχι του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, αλλά του Βασίλη Κικίλια. Αν παρακολουθούσαν οι υγειονομικοί τον υπουργό τους, θα ήξεραν ότι τις τελευταίες ημέρες κάθε φορά που τον ρωτούν για το δώρο τους, απαντάει για τα χειροκροτήματα που πήραν, για τα δώρα που πήραν, για τις προσλήψεις υγειονομικών που έγιναν, απαντάει δηλαδή με τσάι και συμπάθιο!
Καθώς γίνεται η συζήτηση για το δώρο των υγειονομικών και για το αν θα τους το δώσει ο Κικίλιας, αυθόρμητα θυμάμαι μια φοβερή ταβέρνα στην Τούμπα με ένα πάρα πολύ όμορφο κήπο, στην οποία πηγαίναμε πριν πολλά χρόνια. Εκεί λοιπόν τα φαγητά είχαν το όνομα κάποιου διάσημου εκείνης της εποχής, διάσημου της πολιτικής, της κοινωνικής ζωής ή του αθλητισμού. Τα ονόματα που είχαν τα φαγητά ταυτίζονταν με την άποψη του μαγαζάτορα γι’ αυτά τα πρόσωπα. Αυθόρμητα λοιπόν, καθώς έμαθα πως οι υγειονομικοί σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης περιμένουν την επόμενη εβδομάδα το δώρο, θυμήθηκα ένα φαγητό το οποίο τρώγαμε σε εκείνην την ταβέρνα, που το έλεγαν «Φασούλας». Ο μαγαζάτορας έβαλε το φαγητό στο μενού όταν ο αρχηγός μετακόμισε. Δεν ξέρω γιατί το μυαλό κάνει αυτόν τον συνειρμό!
Μαυρομάτης